Kung Manunumbalik Lamang

"If my people who are called by My Name, shall humble themselves, and pray and seek My face, and turn from their wicked ways; then I will hear from heaven, and will forgive their sin, and will heal their land." - 2 Chronicles 7:14

Pinapanood ko kagabi sa TV Patrol ang pinsalang idinulot ni Pedring nang hagupitin nito ang hilagang bahagi ng bansa kasama na ang Metro Manila.

Nakalulunos ang mga imaheng aking nakita. Mga nagbagsakang mga puno, pader, poste at billboards, natuklap na mga bubungan, mga tahanang lubog sa baha, mga paslit na bata, matatanda't kababaihan na lumilikas upang mailigtas ang sarili sa hampas ng bagyo, at marami pang mga nakapanglulumong larawan ng kalagayan ng ating bansa sa ganitong panahon ng kalamidad.

Bakit kaya hindi tinatantanan ang Pilipinas ng unos? Hindi na maka-usad-usad. Lagi na lamang sinasalanta ng iba't ibang kalamidad na gawa ng kalikasan at maging ng sariling kapabayaan.

Bilang isang bansa, bilang isang indibiduwal at bilang isang nilikha - ano kaya ang dapat nating limiin sa ating kalagayan sa harap ng Panginoon.

Pangako Niya na pagpapalain ang sino mang manunumbalik sa Kanya at susunod. Hindi kaya ito ang kadahilanan ng kahirapang nararanasan ng ating bayan?

Remember this, "If my people who are called by My Name, shall humble themselves, and pray and seek My face, and turn from their wicked ways; then I will hear from heaven, and will forgive their sin, and will heal their land." - 2 Chronicles 7:14

Kung gayon, DINGGIN ang tawag Niya. SUNDIN ang hinahayag ng Kanyang Salita. At ang pagpapala Niya'y ating KAKAMTIN.

Isang Pagbubulay-bulay
by Max Bringula Chavez

I'M SORRY

“Sorry, di ko sinasadya. Di ko alam na nasaktan ka pala. Sorry talaga.”

Maaaring pamilyar sa atin ang ganitong mga kataga. Maaaring narinig mo na ito sa isang kaibigan, kapatiran o sa taong malapit sa iyong puso. O maaaring ikaw mismo ay nagbitiw ng ganitong pananalita. Nagsusumamo sa salitang iyong nabigkas na di naman ninais sabihin subalit nasambit na. Kung kaya’t kasunod na lamang niyon ay “Sorry…”

Sadyang malaki ang nagagawa ng maliit na dila na nasa loob ng ating bibig. Maliit subalit makapangyarihan. Sa salita na mula sa dila mapapasunod mo ang isang batalyon, mapapakilos mo ang puso’t isipan ng tao. Maaari itong makapagbigay liwanag at kulay sa madilim na pinagdaraanan. Nakapagdudulot ito ng kalakasan at sigla sa mga napapagal at nalulumbay.

Gayunpaman, sa dila ring iyan nagmumula ang kapamahakan, panghihina, kaguluhan at di pagkakaunawaan.

Kung kaya’t paka-ingatan daw natin ang bawat salita na mamumutawi sa ating bibig. Limiing maigi ang bawat letrang ating titipahin, ite-text at isusulat. Dahil baka sa halip na buhay ang dulot nito, pagkabigo, kalungkutan at kapahamakan ang kamtin ng makakarinig at makakabasa, o kaya’y galit at sakit ng kalooban ang maranasan ng tatanggap.

Ingatan ang labi. Suriin ang sasabihin at isusulat, upang sa kinalaunan ay di babanggitin pagkatapos ang katagang "I'm sorry".

by Max Bringula Chavez

Magalak Ka

by Max Bringula Chavez

“Count it all joy…” – James 1:2

Nakapagpapa-bata raw ang pag-ngiti. Kapag tayo’y masayahing tao, hindi agad tayo tumatanda. Kahit Golden Years na, mukha pa ring 37 years old. Wala pang gitla na mababanaag sa ating noo. Bagama’t umiimpis na ang buhok at unti-unti nang sumisilip ang anit, “baby-looking” pa rin ang ating aura. “...Masayahin kasi”, sabi nila.

Tunay na malaki ang nagagawa ng pagiging masayahin. Yung iba nga ay nanatiling pa ring feeling-eighteen sa paglipas ng panahon. Palagi na lang nagde-debut. Bagamat yung iba ay sadyang ipinako na ang edad sa trenta at thirty-one para raw nasa kalendaryo pa rin.

Ano man ang dahilan ng pananatili nating bata sa paningin, sa itsura man o sa ugali, malaking tulong kung tayo ay laging may taglay na ngiti sa pagharap sa hamon ng buhay.

Ito ang itinuturo sa atin ng Kanyang Salita sa James 1:2, “Magalak kayo!” Count it all joy.

“Magalak kayo kapag kayo’y dumaranas ng iba’t ibang pagsubok, sapagkat alam ninyo na lalong magiging matatag ang inyong pananampalataya matapos ninyong pagtagumpayan ang mga pagsubok na iyan.”

Ito raw ang sikreto. Na sa bawat hamon ng buhay, sa mga pagsubok na dumarating, sa mga suliraning nararanasan, sa mga hirap na binabata, at mga lungkot na nadarama, ngiti raw ang ating isukli. “Count it all joy” ang wika sa ingles.

Magalak ka pagkat ito’y magiging daan upang lalo pang tumibay ang pananalig kung ipagkakatiwala sa Diyos ang nararanasang hirap at pagsubok.

Magalak ka pagkat pagkakataon ito upang mamalas ang kapangyarihan ng Diyos, madama ang Kaniyang pagmamahal at maranasan ang Kanyang pagkilos sa ating buhay.

Magalak ka pagkat pagkakataon din ito upang higit pang makapag-impok ng kayamanan sa kalangitan sa pamamagitan ng patuloy na paglilingkod kahiman dumaraan sa matitinding pagsubok at pasakit.

Magalak ka pagkat may panibagong aral na matutunan sa pinagdaraanang mga pagsubok na magiging tulay din natin upang lalo pang maging matatag at nang sa gayon ay maging daan din tayo upang maging pagpapala sa iba.

Nakararanas ka ba ngayon ng hirap, pighati at kalungkutan sanhi ng mga problema at pagsubok na pinagdaraanan?

Huwag malumbay at manghinawa.

Ituring mo itong isang kagalakan, pagkat ito’y karagdagan sa lalo pang ikalalakas at ikatatatag ng iyong pananampalataya kung ito’y ating mapagtatagumpayan.

Isang Pagbubulay-bulay
@2009 copyrighted

The End

So much has been going around that today, the 21st of May 2011, would be the end of the world. If that were so, then that would mean someone finally had a peek at God’s master plan.

Let me explain in very simple yet biblical ways.

1. Matthew 24:36-37 (The Message) But the exact day and hour? No one knows that, not even heaven’s angels, not even the Son. Only the Father knows. The Arrival of the Son of Man will take place in times like Noah’s. Before the great flood everyone was carrying on as usual, having a good time right up to the day Noah boarded the ark. They knew nothing—until the flood hit and swept everything away.

We all have been warned that there will be some who will say this and that about His coming back.

2. Mark 13:21-22 (New International Version) At that time if anyone says to you, ‘Look, here is the Messiah!’ or, ‘Look, there he is!’ do not believe it. For false messiahs and false prophets will appear and perform signs and wonders to deceive, if possible, even the elect.

No one knows BUT the signs are clear…we are probably now living in the last few chapters or pages of what was revealed to John in the book of Revelation which, by the way, is the last book in the Bible.

3. Matthew 24:6-8 (Amplified Bible) And you will hear of wars and rumors of wars; see that you are not frightened or troubled, for this must take place, but the end is not yet. For nation will rise against nation, and kingdom against kingdom, and there will be famines and earthquakes in place after place; All this is but the beginning [the early pains] of the birth pangs [of the intolerable anguish].

So some may say “Ok so it’s not the end yet…ok I’m fine…thanks.”

My friends, look around you and I know you do sense that things aren’t really getting any better. I need not enumerate what has transpired in the last decade alone to prove to you where the world’s road is headed. Some may now be thinking…”Yes! I’ve sensed it and lived in denial for some time now. What must I do? I am scared.” Or some may even be in a situation like… “I never believed in anything that pertained to one particular god or deity. But something in me keeps tugging at my heart, that something is going on and it’s far bigger than my unbelief. What’s going on? What must I do?”

We live in a dying time where man is still given his final chance to make a decisive stand; a declaration that no matter what happens, there is only One that man will trust and believe in….and that is Christ Jesus. There must be a reason why He is called SAVIOR, and it is only when He finally resides in man’s heart that man is finally and eternally saved.

So when will this Savior come to rescue and take home those who are saved?Maybe this will show you how it will happen.

4. Matthew 24: 39-44 (New International Version) That is how it will be at the coming of the Son of Man. Two men will be in the field; one will be taken and the other left. Two women will be grinding with a hand mill; one will be taken and the other left. Therefore keep watch, because you do not know on what day your Lord will come. But understand this: If the owner of the house had known at what time of night the thief was coming, he would have kept watch and would not have let his house be broken into. So you also must be ready, because the Son of Man will come at an hour when you do not expect him.

Think now my friend…I pray you choose to be one of those taken instead of left behind.

Live each day as if it’s the last, because even if the end of the world doesn’t come today, your personal end may.

Some may feel as if it’s still a long ways off but maybe this will shed some light on just how close we really are to “D’ Day.”

5. Matthew 24:33-34 (New Living Translation) In the same way, when you see all these things, you can know his return is very near, right at the door. I tell you the truth, this generation will not pass from the scene until all these things take place.

Do not be afraid. Regardless of what religion you may be a part of, if your heart feels like it is being called, it most probably is Jesus making you know that He has your “flight ticket” ready. All He’s waiting for is your call….your choice.

God bless you my friend. If i never get to see you here, I do hope and pray i get to see you … THERE.

by Gary Valenciano

Umagang Kay Ganda

by Max Bringula Chavez

And God said, "Let there be light," and there was light. God saw that the light was good." - Gen. 1:3-4

Isa sa mga dakilang nilikha ng Diyos na ating namamalas at nararanasan araw-araw ay ang pagsapit ng liwanag sa umaga. Kapag nababanaag na ang unti-unting pagtaas ng araw sa kalangitan, habang mula sa durungawan ng ating silid ay makikita ang dahan-dahang pagsilip ng araw, kasabay ng pagtilaok ng alagang tandang o ang pagtunog ng orasan, ito’y nagsasabing “umaga na”.

Ang araw ay ngumingiti at nagsasabing “magandang morning” na hudyat na rin para tayo’y gumising, tumindig at harapin ang bagong hamon na dala ng isang umagang kay ganda.

Kung kaya’t kahit pupungas-pungas pa, kahit may muta’t laway pa, tayo’y bumangon na at suklian din ng isang matamis na ngiti ang pagbati ng araw at pagsasabing “salamat O Diyos sa isang umagang kay ganda na muli mong kaloob”.

Sadyang kay ganda ng umaga. Pagka’t ito’y pagkakataong ibinibigay Niya upang maranasan ang Kanyang kagandahang-loob at mamalas ang Kanyang walang-hanggang kapangyarihan. Ito’y pagkakataon upang patuloy na makapag-impok ng kayamanan sa kalangitan – ang makagawa ng kabutihan sa kapwa, makapaghayag ng Kaniyang Salita, at makapaglingkod sa Kanyang ubasan. Ito’y pagkakataon natin na maluwalhati ang Diyos sa buhay na bigay Niya.

Kung kaya’t wag sayangin ang bawat umagang dumarating. Wag sayangin ang bawat araw na idinurugtong Niya upang sa pagsapit ng gabi ay di manghihinayang at magwiwika ng “sayang” pagkat di naipamuhay ng tama at lubos ang umagang kaloob.

Naalala ko ang linya sa pelikulang “Pahiram ng Isang Umaga” na sinambit ng pangunahing karakter sa pelikula (na ginampanan ni Vilma Santos) habang nakatanaw sa karagatan at pinagmamasdan ang unti-unting pagsikat ng araw sa dalamapasigan, habang dumarampi ang hangin sa kanyang mahina na ng katawan, at nakasandal na lamang sa bisig ng kanyang mahal sanhi ng malubhang karamdaman, habang habol ang hininga na unti-unti nang napapawi, nai-usal niya ang katagang “kay ganda ng umaga, ang sarap mabuhay”. At pagkatapos niyo'y hininga'y tuluyan ng pumawi.

Nawa'y di sumapit na tayo'y agaw-hininga na bago makita't madama ang ganda ng umaga na kaloob Niya at manghinayang na di nalasap ang tamis ng buhay na bigay Niya.

Ang bawat umagang kaloob Niya ay tunay na kay ganda. Ito’y lasapin natin at damhin at ipamuhay ng lubos. Kahiman lubhang madilim ang gabing lumipas, nakakatitiyak pa rin na may magandang umagang darating.

Pagkat bawat araw na kaloob Niya ay taglay ang umagang kay ganda.

Nakikita mo ba’t nadarama?

Isang Pagbubulay-bulay

Lumaban Ka

by Max Bringula

“Lumaban ka… huwag kang takbo ng takbo” – yan ang nagkakaisang tinig na isinisigaw ng mga nakapanood sa kalaban ni Pacman na si Shane Mosley.

“It’s a shame, Shane. What happened to you? You hardly fought. Who do you think you are, the Lakers?” Ang nakatutuwang message na aking nabasa sa Twitter account ko.

Nakadidismaya nga ang labang Pacman-Mosley dahil walang nakitang umaatikabong sagupaan ng dalawang boksingero. Pulos offensive lang ang ipinamalas ni Mosley sa labindalawang round, kaya nga’t ang biruan ng marami ay “Mosley defensive” si Mosley.

Itong si Manny ang umaatake na siya niya ng style sa halos lahat ng kanyang laban. Maliksi, determinado, di nagsasayang ng oras, lumalaban.

Sa larangan ng buhay, pisikal man o espirituwal, ganito ang dapat sa atin – lumalaban. Fight the good fight. Hindi yung suntok hangin na walang tinatamaan o nararating.

Ano man ang ating katayuan sa buhay o larangang ating ginagalawan, mahalaga na tayo ay lumalaban. Hinaharap ang mga pagsubok at mga hamon ng buhay. Hindi tinatakbuhan.

Gayundin sa ating relasyon sa Panginoon, sa araw-araw nating paglakad tungo sa kabanalan. Dapat tayong lumaban. Hinaharap ang kaaway na pilit na iginugupo ang pananampalatayang taglay.

“Fight the good fight of the faith”.

Ang tunay na pananampalatayang angkin ay dapat nakikita sa buhay. Matatag, hindi natitinag ng ano mang bagyong dumating.

Ang buhay natin sa mundong ibabaw ay tulad ng boxing arena kung saan ikaw at iyong kalaban ay naroroon upang ipamalas ang angking lakas at galing at tanghalin ang pinakamahusay.

Sa labang iyon, tayo’y pinapanood. Sa ating pagbagsak, naghuhumiyaw ang kalaban. Subalit sa ating pagtayong muli, sa ating pagharap sa kalaban at pagpapakita ng husay at galing, ang Diyos ay nalulugod at nagsasabing “Anak ko iyan!”

Kaya nga’t paka-limiin ang sarili. Tayo ba’y lumalaban, o tulad ni Mosley, takbo lamang ng takbo ang ginagawa natin sa pag-atake ng kalaban. Pulos defensive o pagharang lamang ang ating ginagawa sa halip na harapin ang sa ati'y nagnanais na tayo’y pabagsakin.

“Greater is He that is in us than the one that is in the world”. - 1 John 4:4

Lumaban ka. Fight the good fight of the faith.

Alay Kay Inay

by Max Bringula

Iba’t iba ang tawag natin sa kanila. May Ina, Nanay, Inay, Inang, Nanang, Mommy, Mama, Mamang, Ma, Mom, at kung anu-ano pa. Tinatawag natin sila sa pangalan o paraang tumutungkol sa kanilang pagmamahal at pag-aaruga sa atin.

Tinatawag natin sila ayon din sa antas ng ating pamumuhay. Kaming magkakapatid, “Nanay” o “Nay” ang tawag namin pagkat kami’y laking-Maynila at mula sa maralitang pamilya. Sa lalawigan, kadalasa’y “Inay” o “Inang” ang tawag, lalo na sa ka-Tagalugan.

Sa mga nakaririwasa o yung nasa alta-sosyedad, tawag nila’y “Mommy”, “Mama” o “Mom” o kaya’y simpleng “Mother”.

Sa gay lingo, “Madir” naman ang madalas kong naririnig. At sa mga moderno at nagpapaka-iba, ang tawag nila'y 'Dada" o "Mommy-yo". Minsa'y "Mommie Dearest" o "Dear Mom" na animo'y kumakatha ng sulat.

Maging ang mga sanggol o batang nagsisimula pa lamang magsalita, sila’y nakasasambit ng mga katagang katugma o kasing-tunog ng salitang “Nanay” o “Mom” o “Mama”, tulad ng “Na” o “Ma” o “Ma-ma”.

Marami pa marahil ang maiisip nating itawag sa ating dakilang ina, at marami pang bagong termino ang papailanglang sa mga darating na panahon, subalit wala pa rin makatutumbas at makapaghahayag alin man sa mga salitang ito ng dakilang pagmamahal na iniukol ng ina sa kanyang mga anak.

Mula sa kanyang sinapupunan hanggang sa tayo'y iluwal sa mundong ito, ang kanilang pag-aaruga at pagmamahal ay iniukol sa atin ng higit pa sa kanilang buhay.

Pagod di'y alintana matiyak lamang ang ating kaayusan. Walang-sawang nagbabantay na kahit lamok ay di hahayaang dumapo sa atin. Ipagsasanggalan ang katawan sa sinumang kumanti o manakit sa atin.

At ngayong tayo'y malaki na, may sarili ng lakad at nais sa buhay, naroroon pa rin ang uri ng pagmamahal ng isang ina na kailanma’y di nagmaliw. Lumuluha sa ating mga kabiguan, sa ating paglisan at sa minsang pagkakalimot nating maalala sila. Nagagalak sa ating tagumpay at sa ating pagdating. Pinakahihintay-hintay ang sandaling atin silang naaalala.

Sa dakilang araw ng Mother's Day, nais kong ialay ang panulat na ito sa aking pinakamamahal na ina, na kung hindi sa kanyang dakilang pagmamahal ay wala ako rito sa mundong ibabaw. Walang isang Max Bringula na ngayo’y tumitipa upang kathain ang “Alay Kay Inay” bilang pasasalamat sa pagmamahal na inihandog di lang ng aking ina kungdi ng bawat Nanay sa kanilang mga anak.

At sa lahat ng mga anak na nakakabasa ng panulat na ito, huwag sayangin ang bawat araw nang di maipaabot sa kanila ang ating taus-pusong pasasalamant. Atin silang bisitahin, pasyalan, tawagan, i-text, i-eMail, i-chat, at iba’t iba pang pamamaraang available sa atin ngayon upang marinig nila at mabatid kung gaano sila kahalaga sa atin. Pagka’t kungdi natin gagawin ngayon ito, kailan pa? Bawat araw na lumilipas ay di na natin maibabalik pa.

Life is a Journey

“In all these things we are more than conquerors through Him that loved us.” – Romans 8:37

Out of curiosity, I decided to watch AJ Perez’ (Antonello Joseph Sarte Perez in real life) lead-role performance in Maala-ala Mo Kaya that was aired last Saturday, April 30 in ABS-CBN.

Aptly titled “Tsinelas”, said episode of MMK was his first in this popular weekly drama-anthology and his final performance as an actor before he met his tragic end at the very young age of 18 in the fatal accident in Paniqui, Tarlac on that fateful morning just after midnight of 17 April 2011.

True to its form, MMK never failed its viewers in bringing out moving performances from its actors that eventually touched the lives and hearts of many. “Tsinelas” is one of them. AJ Perez is in his best spirit in the role of a teenager Edgar who due to turn of fate was left homeless and decided what many believe was impossible – to travel on foot from Manila to Catbalogan, Samar to look for their relatives.

Together with his younger brother, Dagul, played by child actor, Bugoy Carino, they traverse the road and highways leading to aimed destination and along the way, endured the heat and rain, hunger and exhaustion, and even the cruelty of man. It was not an easy and joyful walk, but armed with sheer determination and faith, they finally reached the place after the tedious and long journey. Though strenuous, the journey nevertheless brings in them valuable lessons in life and the realization of valuing one’s relationship.

It dawns on me whle watching this episode that Edgar’s journey is akin to one’s own journey in life. That though we may not physically walking on foot, yet like him, we too, are treading our own roads where lessons are learned from failures and successes, from defeat and winning, in storms and in peace, when full or empty, when alone or with many.

“Katulad ng magkapatid, hindi madali ang ating paglalakbay sa buhay. May mga panahong ma-araw at mayroon din namang maulan. May mga daang maganda, pero mayroon din namang malubak. Pero ang bawat paghakbang natin pati na ang mga panadaliang paghinto ay naghahatid sa atin ng mga kaalaman at karanasang humuhulma sa ating pagkatao. At sa huli, nauunawaan natin na kasabay ng ating paglaki ay ang pagtanggap sa mga pananagutan at ang kahandaang humarap sa mga hamong kaakibat nito.” – as narrated by Charo Santos-Concio in MMK.

Life here on earth is a journey towards our home the Lord had prepared for us - for those that believe in His Name. It may not be easy, but it’s worth the walk.
Shield with strong faith in the Almighty God who never fail or leave us, and believing that in Him, “nothing is impossible”, we can reach our destination and complete the journey.

“For I am persuaded that neither death nor life, nor angels, nor principalities, nor things present, nor things to come, nor powers, nor height, nor depth, nor any other creature shall be able to separate us from the love of God, which is in Christ Jesus our Lord.” – Romans 8:38-39

Through Him, we can overcome.

Walk then with faith and complete the journey.

Isang Pagbubulay-bulay
by Max Bringula Chavez

A Great Work Ahead of Us

“Be ye steadfast, unmovable, always abounding in the work of the Lord.” – 1 Cor. 15:58

I was watching the news of Pope John Paul II beatification held at Vatican Square that drew an audience of more than a million of people from all over the world, Filipinos included, to witness the ceremony. 200,000 of them even held a vigil the night before.

Pope John Paul II is indeed blessed, no doubt about that. Blessed with a big heart to love and reach out to millions of faithful that put their trust in this institution.

He was well-loved in return. The euphoria of emotions seen in this occasion explains it, ranging from the usual tears of joy to the pride of personnally known him or physically met him, and who is now exalted and put in the altar amongs the many other so called “saints” in whom one can pray and seek intercession.

The things, objects, places and every bits and pieces that the Pope used, worn, touched, rode in, visited to and everthing else connected to him are now sacred and venerated. Even his blood poured from his dead body is now a relic.

I even saw Filipinos now touching the vehicle once used by the Pope when he visited the Philppines many years back.

I knew there would be a lot more of this eerie feeling in the days to come, or months or years. Much even more when they turns him into sainthood.

I’ve no personal grudge against the good-hearted Pope who visited the Philippines more than once, the very first one of which, am myself was there, not a far distance, when I was then living in the convent among the nuns and priests.

But my heart is grieved now for millions of people who were innocently swayed with this faith which I knew so well that God is not pleased.

I’m very much concern of what would happen to the world that despises the Truth of God. I’m afraid of what would occur to the Philippines when His righteous judgement come.

The Bible speaks a lot on how God abhors this act of man.

Hear this and contemplate what He says – “I am the LORD thy God who brought you out of the land of Egypt, out of the house of bondage. Thou shalt have no other gods before me. Thou shalt not make unto thee any graven image, or any likeness of any thing that is in heaven above, or that is in the earth beneath, or that is in the water under the earth; Thou shall not bow down thyself to them, nor serve them: for I the LORD thy God am a jealous God, visiting the iniquity of the fathers upon the children unto the third and fourth generation of them that hate me; and showing mercy unto thousands of them that love me, and keep my commandments.” (Exodus 20:2-6)

What are we doing then people of God? Have we step out? Have we go our way to share the Gospel to thousands and thousands of souls perishing daily?

The time is coming. The end is near. The signs are everywhere of the last days.

Get out of your comfort zone – teach, preach, share the Word of God in every nooks and highways, in the fields and the deserts, in every heart of man.

A great and hard work is ahead of us. Each is called to be a “fishers of man”. Each is commissioned to go out and teach and preach the Gospel in every way we can. Live in such a way that our words and deeds are Gospel for them to hear and read.

Yes, there is a great work ahead of us. Now is the time to move and act. Remember this, we have to give an account of ourselves before God for every little thing we did while still here on earth.

“Be steadfast, therefore, immoveable, always abounding in the work of the Lord, forasmuch as ye know that our labor is not vain in the Lord.” – 1 Cor. 15:58

Isang Pagbubulay-bulay
by Max Bringula Chavez

The Real Saints

"All the saints send their greetings." - 2 Corinthians 13:13

The beatification of Pope John Paul II into Blessedness and later on into Saint when canonized which is not a far-fetched thing to happen, brings into mind the question of “who the real saints are”.

Sino nga ba ang mga tunay na Santo o Santa? Sila ba’y yaong mga namatay na at pagkatapos ay gagawing Santo o Santa batay sa desisyon ng tao o ng organisasyon o Iglesya? O yaong mga buhay pa’t tinatawag na “Saints” na siyang binabanggit sa Bibliya?

Santo o Santa ang tawag sa nilalang na ang buhay ay puspos ng kabanalan. Bagama’t sa Ingles ay isang salita lang ang gamit, “saints” (babae man o lalaki).
Ano nga ba ang katotohan sa salitang “Santo” or saints?

Mahalagang malaman natin ang tamang kahulugan ng salitang “Santo” at kung sino ang pinatutungkulan nito sa Banal Niyang Aklat. Pagkat sa ating kapanahunan ay maraming lalabas na bulaang guro na magdadala sa marami sa maling aral.

Ito ang babalang winika ng Panginoon, "Watch out that you are not deceived." (Luke 21:8)

Na ang “Santo” raw ay yaong mga patay na at pagkatapos ng pagsusuri ay iluluklok bilang Santo pagkat buhay nila’y kinakitaan ng kabanalan at may himala silang ginawa nang nabubuhay pa.

Ito ba ang isinasaad sa Banal na Kasulatan? Ito ba ang itinuturo ng Kanyang Salita?

Tunghayan natin ang mga sumusunod na talata:

Sa Romans 1:7 - "To all in Rome who are loved by God and called to be saints." Tinawag ni Pablo na santo ang mga mananampalataya sa Rome. Sila’y mga buhay pa.

Sa Psalms 30:4 - "Sing to the LORD, you saints of his; praise his holy name." Umawit daw at magpuri sila sa Kanyang Pangalan. Uli, sila’y mga buhay pa at umaawit pa nga.

Sa Acts 9:32 - "As Peter traveled about the country, he went to visit the saints in Lydda." Si Pedro ay bumisita sa bayan ng Lydda kung saan naroroon ang mga santo. Sila’y mga buhay pa at hindi sementeryo ang binisita niya sa Lydda.

Sa 2 Cor 13:13 - "All the saints send their greetings." Ang lahat daw ng santo ay bumabati sa kapwa mananampalataya. Sila’y mga buhay pa at nagpapadala pa nga ng greetings na kung may SMS o eMail na siguro noon ay ito ang kanilang gagamiting pagbati.

Kung tayo'y kumikilala sa Panginoong Hesus bilang Diyos, Panginoon at ating Tagapagligtas, tayo ang tunay na “Santo”. We are the real saints.

Tayo ang mga santo at hindi ang mga santo at santang nasa altar at simbahan na niluluhuran ng marami, pinupunasan at dinarasalan.

“Huwag tayong padaraya." Luke 21:8

Isang Pagbubulay-bulay
by Max Bringula Chavez

Marriage of the Lamb

Isang Pagbubulay-bulay by Max Bringula

“This is the time for the marriage of the Lamb. His bride is ready.” – Rev. 19:7
Isa sa pinakaaasam-asam ng sino man lalo na ng kababaihan ang sila’y maikasal. This could be the happiest moment in the life of a woman. Lalo pa nga’t kung ito’y paghahandaan bagama’t ang simpleng kasal ay mabuti rin at mainam kung practicality ang pag-uusapan lalo na sa usapin ng budget at gastusin.

Subalit nanaaisin pa rin ng mga kadalagahan na sila’y makalakad sa aisle patungo sa Altar kung saan naghihintay ang binatang magiging kabiyak ng puso. Wala na ngang sasaya pa sa okasyong iyon ng pag-iisang dibdib ng dalawang nilikhang nagmamahal.

Masaya ang lahat, nananabik, nagagalak na makita’t marinig ang magsing-irog na nagpapalitan ng “I do’s”. It would be the wedding of a lifetime.

Tulad ng katatapos na kasal ni Prince William kay Kate Middleton na ngayo’y tatawagin ng Duke and Duchess of Cambridge. Maligaya ang lahat. Inabangan at pinanood ng milyun-milyong tao sa buong mundo. It was called the wedding of the century.

But there is one wedding that is worth-waiting and extremely fulfilling, incomparable to any royal wedding held before and would be held in the years to come.

And that is the Marriage of the Lamb, the Wedding for all Eternity.

The bridegroom of course is the Lord Jesus Christ, and the Bride is the Church. The Church is us – the saints that were washed and redeemed by the blood of the Lamb. She is dressed in dazzling white linen, pure and clean.

This would be the happiest, grandest moment in the life of the believer.

"Alleluia! The reign of the Lord our God the Almighty has begun; let us be glad and joyful and give praise to God, because this is the time for the marriage of the Lamb. His bride is ready, and she has been able to dress herself in dazzling white linen, because her linen is made of the good deeds of the saints." -
Revelation 19:7-8

But are we ready? Are we wearing the wedding cloth ready to meet our Bridegroom?

Be wise then and not be fooled like the five virgins who failed to light their lamp when the Bridegroom comes. (Read the Parable of the Ten Virgins in Matthew 25)

The Bridegroom is coming! The Dinner is ready for the Marriage Supper of the Lamb.

Be ready then.

Bakas

by Max Bringula

"Finally, brethren, whatosever things are true, whatoever things are honest, whatsoever things are just, whatsoever things are pure, whatsover things are lovely, whatsoever things are of good report; if there any virtue, and if there any praise, think on these things." - Phil. 4:8

May isang katotohanan na di maitatanggi, katotohanang di maikukubli, na sa bawat araw na dumaratal sa ating buhay, sa bawat paglipas ng panahon ay may bakas tayong naiiwan sa puso’t isipan ng mga taong ating nakakasalamuha, nakakasama at nakikilala.

Bakas na kung ating lilingunin at lilimiin ay maghahayag ng uri ng ating pamumuhay at pakikipag-kapwa. Sa ating gawi at salita, ano kaya ang bakas na iniiwan natin?

Ito kaya’y paghanga at paggalang dahil sa mabuting bagay na ating nagawa at sa maayos nating pakikitungo sa iba? O ito’y galit at pagkamuhi sanhi ng di kaaya-ayang ugali at maling ginawa sa kapwa?

Nakapag-iiwan ba tayo ng tatak sa isipan ng marami na magdudulot sa kanila ng ibayong pag-asa, ng kalakasan at positibong pagharap sa buhay? O alaala nati’y halos ayaw ng balikan o isipin pa pagkat idinulot niyon ay sakit ng kalooban at di kanaisnais na karanasan.

Maiksi lamang ang buhay ng tao. Sandali lamang ang ititigil natin sa mundong ito, kung kaya’t huwag nating sayangin ang bawat araw na idinurugtong ng Diyos sa ating buhay – let’s make the most of it.

Sabi nga sa isang commercial na aking narinig, “do something good, do something better.”

Sikapin natin na ang bakas na ating iiwan sa mundong ito at sa isipan ng tao ay maganda at kapaki-pakinabang.

“Anumang mga bagay na totoo, anuman ang marangal, anuman ang matuwid, anuman ang dalisay, anumang mga bagay ang kaibig-ibig, anuman ang may mabuting ulat, kung mayroon mang kabutihan at anumang kapuri-puri, ang mga bagay na ito ang isipin natin” at siya nating gawin.

Upang ang bakas nati’y aalalahanin at tutularan ng mga darating pang henerasyon.

Breaking News - The Tomb is Empty, He Has Risen

"He is not here: for He has risen." – Matthew 28:6

Kung may CNN na nung araw o BBC, NBC, Al Jazeera, at iba pang mga international news channel, ito marahil ang mainit na balitang bubulaga sa mga disipulo ng Panginoong Hesus, kay Herodes at ng kanyang mga sundalo, kay Pontio Pilato, sa mga Pariseo at ng mga Hudyo, kinaumagahan ng Linggong iyon dalawang libong taonng mahigit na ang nakararaan.

Na ang libingang pinaglagakan kay Hesus ay wala ng laman pagkat Siya'y muling nabuhay tulad ng Kanyang pagkakasabi na siyang magaganap.

"The Son of Man will be betrayed into the hands of man. They will kill Him, and after three days He will rise." - Mark 9:31

Ang balitang ito'y labis na nagbigay ng kagalakan sa mga kababaihang nagtungo sa libingan ni Hesus madaling araw ng Linggo upang pahiran ng langis at pabango ang Kanyang katawan.

Takot ang bumalot sa kanila noong una nang matagpuang wala sa libingan si Hesus, subalit ito'y napawi nang ihayag sa kanila ng Anghel na Siya'y wala roon pagka't Siya'y muling nabuhay.

"He is not here, but has been raised!" - Luke 24:6

Ang balitang ito'y nagbigay naman ng bagong pag-asa sa mga disipulo na noo'y labis na naninimdim sa pagkamatay ng kanilang Panginoon. Hindi naman pala sila tunay na iniwan ni Hesus pagka't Siya'y bumalik. Siya'y muling nabuhay tulad ng Kaniyang pagkakasabi.

Subalit takot at pangamba at panginginig ng buong kalamnan ang bumalot sa katauhan ng mga sundalo, nina Herodes at Pontio Pilato, ng mga Pariseo at mga Hudyo pagka't sila'y di naniwala sa isinugo ng Diyos.

In fact, they really have all the reasons to be afraid of.

But how about us? What does this breaking news that "He Has Risen!" brought us in our life today?

Ito'y ba'y nagdulot sa atin ng labis na kagalakan tulad ng naramdaman ng Kanyang mga disipulo, ng pag-asa at katiyakan sa kaligtasang taglay? O takot at pangamba ang bumalot sa ating katauhan pagkat magpahanggang-ngayo'y di pa rin tunay na naghahari si Kristo sa ating mga puso.

Pakatandaan, buhay ang ating Diyos. He has risen! Death has no hold in Him. Death has been swalled up in victory.

At ang sinuman sa Kaniya'y sumampalataya ay kasama Niyang muling mabubuhay.

Therefore, do not missed the very important message of this Breaking News - He Has Risen!

Isang Pagbubulay-bulay
by Max Bringula Chavez

Were You There?

WERE YOU THERE?

“Were you there when they crucified my Lord?
Were you there when they crucified my Lord?
Oh..oh… sometimes it causes me to tremble, tremble, tremble.
Were you there when they crucified my Lord?”

Ito’y hango sa awiting madalas nating naririnig kapag Semana Santa o Holy Week. Ang malumanay nitong melodiya at taimtim na pag-awit ay sadyang nagdudulot ng kakaibang hapdi at sakit na animo’y isang balaraw na itinuturok sa puso ninuman.

NAROROON KA BA nang ang Panginoon ay ipinako at nabayubay sa krus? Nang Siya’y hampasin at pahirapan. Nang Siya’y suutan ng koronang tinik. Nang Siya’y duraan, sipain, at laitin.

Dahil sa ating mga sala at ng buong sangkatauhan, ang Panginoon ay dumanas ng hirap at pasakit at kamatayan sa krus. Ang parusang dapat ay sa atin ipinataw ay Siya ang nagbata at umako.

But He was pierced for our transgressions,
He was crushed for our iniquities;
the punishment that brought us peace was upon him. (Isaiah 53:5)

NAROROON KA BA? Nadarama mo ba ang hirap at sakit na Kanyang tiniis para sa atin? Naririnig mo ba ang mga paglait na Kanyang tinamo? Nasaksihan mo ba ang pagturok ng koronang tinik sa kanyang ulunan at ang bawat hagupit na tumatama sa Kanyang likuran?

NAROROON KA kung magpahanggang-ngayon kasalana'y di nililisan. NAROROON KA kung patuloy na sumusuway sa Kanyang kalooban.
NAROROON KA kung binabalewala ang kaligtasang iniaalay Niya.

Tayo’y dapat lumisan na sa lugar na ito, sa pinangyarihan ng Kanyang kamatayan, dahil sa ating kasalanan. Bagkus tayo'y humakbang na patungo sa lugar ng Kanyang muling pagkabuhay. Doon tayo naroroon dapat.

Kapatid, kaibigan.... NAROROON KA PA RIN BA?

“Gayun na lamang ang pag-ibig ng Diyos sa sanlibutan. Ibinigay Niya ang Kanyang kaisa-isang Anak upang ang sinumang sumampalataya sa Kaniya ay di na mapapahamak, bagkus magkakaroon ng buhay na walang-hanggan.” - John 3:16

Isang Pagbubulay-bulay
by Max Bringula Chavez

This World Is Not Our Home

by Max Bringula

The events unfolding in our times - the protests and demonstrations going on in various places in the MidEast, the imminent oil price hike in the world market, the earthquake that struck Japan, and the fearful Tsunamis - these and many more would surely put one's heart and mind in anxiety and fear.

Indeed, in this world we would have troubles. Calamities would come, sickness and loss of loved ones, difficult moments and trying times, are but some of the things we would faced and experienced in this world.

But forget not, this world is not our home. We're simply passing through. We're journeying each day, every hour of our lives to reach the place where our Redeemer is waiting.

Hear what our Lord is saying, "Let not your hearts be troubled. In my Father's house are many mansions; if it were not so, I would have told you. But I'm going there to prepare a place for you. Then I will come again to take you so that where I am, there you may be also" (John 14:1-3)

What a comforting promise!

Therefore, take heart, His faithful ones. Look up, our Deliverer is coming. Be steadfast and remain in the Lord.

"For I consider that the sufferings of this present time are not worth to be compared with the glory which shall be revealed in us." - Romans 8:18

This world is not our home. We're simply passing through.

Peace, Be Still

by Max Bringula

The impending Tsunami that might hit most of the countries and islands lying at Eastern part of the Pacific hours from now would be unavoidable, for it is a natural result when an earthquake of a magnitude similar to the one that struck the north eastern part of Japan, an 8.9 in a Richter scale.

Nothing and no one can stop it, except the One that stills the water. The One that says "Be still" and the waters calm down.

This is a familiar scene recorded in Mark 4:37-39, when the Lord and His disciples were met by a raging storm while sailing in the middle of the sea at night.

“And there arose a great storm of wind, and the waves beat into the ship.” (Mark 4:37)

The disciples were stricken with fear and terrified and called out unto the Lord. He arose, and rebuked the wind, and said unto the sea, “Peace, be still”. And the wind ceased, and there was a great calm. (Mark 4:39)

What a comforting truth to know that when confonted by fuming waves and fiery storms in life, when difficult moments and trying times beset us, we can call upon the Lord, and He will calm the storm.

A promise we can claim particularly now so that our country could be spared from the raging waves that could engulfed our land. Together, let us put our hands on the hand of the One that stills the water. Let us put our hands on the hand that calm the sea.

To Him that says “Peace, be still”.

Don't Give Up, But Grow

by Max Bringula

Many blessings come upon those who persevere and never give up. One who will endure the pains and sufferings that may come his way. That no matter what the situation and condition is he will never say “never again”.

May kasabihan nga tayo na ang taong agad sumusuko ay di nagwawagi, at ang nagwawagi ay di agad sumusuko. This is proven many times in our life. In fact, kung nasaan man tayo ngayon, kung ano man ang kinalalagyan natin sa buhay, ito’y bunga ng ating pagpapagal o di pagpapagal.

Kung tayo’y walang alam sabihin kungdi “ayaw ko na, suko na ko” kahit kaunting hirap pa lamang, papaano tayo uunlad at giginhawa? Kaya nga’t tingnan nyo kung sino ang umaasenso, di ba’t yaong bata pa lang ay nasanay na sa hirap?

Gayundin sa buhay espirituwal. Hindi dapat nanatiling bata sa pananampalataya. We must grow up. And growing up comes with pains. Pains that we need to endure to grow.

Ang isang halaman upang maging hitik sa bunga ay tinatapyasan, gayundin sa atin. Kailangan nating maranasan ang hirap, ang magtiis, upang tayo’y lumago at maging matatag sa ating pananampalataya.

Don’t give up, but grow.

“Be steadfast, immovable, always abounding in the work of the Lord, knowing that your labor is not in vain in the Lord” – 1 Corinthians 15:58

A True Friend and a Friend Forever

Sa panulat ni Max Bringula

"I will no longer call you servants, but friends." (John 15:15)

A friend in need is a friend indeed. Madalas nating naririnig ang kasabihang ito na tumutungkol sa tunay na kahulugan ng salitang kaibigan. People may come and go in our life, but only those that are real friends remain.

Maliban sa ating pamilya, may mga tao na darating sa ating buhay na magbibigay sigla at kulay ng ating kapaligiran, mga taong maglalagay ng tunog at melodiya sa payak at sintunadong awit natin, mga nilalang na kasama mo’t karamay sa tagumpay.

Ngunit sa oras ng pangangailangan, sa oras na ika’y namimighati, lugmok at nanghihina, ilan kaya sa kanila ang mananatili at daramay sa’yo kahiman kapalit ay buhay?

Ang katotohanan, ang taong minahal mo ng labis at pinagkatiwalaan ang minsa’y siya pang sanhi ng iyong kalungkutan. Ang taong inaakala mong kakampi’y kaaway pala’t siyang magdiriin sa higit pang kapahamakan.

But not HIM.

When everyone seems gone when you’re down, when loved ones and friends deserted you when you need them most, remember there is One that remains and will be with you forever. One who knows your pain more than any other, One who always lifts you up when you fall down, One who carries you through though often you say, He's nowhere to find durinng your lowest moments in life.

Siya ang tunay na kaibigan na sa’yo’y nagmahal at di ka iniwan. Karamay mo di lamang sa kasiyahan kungdi maging sa kalungkutan. Kaibigang nag-alay ng Kanyang buhay para sa iyong kaligtasan.

Ngunit Siya ba’y may puwang na sa puso mo? Inaanyayahan mo na ba Siyang maging bahagi ng iyong buhay? Huwag mag-alinlangan. Siya'y tapat at tunay na kaibigan na kaianma'y di ka iiwan.

He’s our True Friend and a Friend forever.

Be Strong and of Good Courage

Sa Panulat ni Max Bringula

Do not fear nor be afraid of them for the Lord your God will not leave you nor forsake you. (Deuteronomy 31:6)

What a comforting promise from the Lord.

Kung tayo man sa ngayo’y nakararanas ng takot, ng pag-aalala, ng kabalisaan, ng pighati at kawalan ng pag-asa sanhi ng mga nagaganap sa ating kapaligiran at dala ng mabibigat na problemang pinagdaraanan, pakatandaan ang pangakong ito ng ating Panginoon – na di Niya kailanman tayo iiwanan at pababayaan.

Ang sinumang sumasampalaya sa Kanya at nanalig ay di Niya bibiguin. Ipagkakaloob Niya ang kapahingahan at kalakasang ating kailangan upang magtagumpay.

Kung kaya’t maging matatag. Huwag hayaang makapanaig ang gawa ng kalaban – ang takot, pag-aalala, kabalisaan at kawalan ng pag-asa, pagkat ang lahat ng ito’y di mula sa Kanya kungdi sa kaaway na walang ibang nais kungdi tayo’y igupo.

Be strong and of good courage. Huwag matakot pagka’t kasama mo Siya magpakailanman.

He is our refuge and strength, an ever-present help in times of trouble. (Psalms 46:1)

Yes, I Am Coming Soon

sa Panulat ni Max Bringula

"Yes, I am coming soon."(Revelation 22:20)

Isang pangako na ating mapanghahawakan sapagkat ang nagwika ay ang ating Panginoon, “I am coming soon!"

Noong araw kapag dapit-hapon na kung saan nag-aagaw ang liwanag at dilim ako’y uupo na sa may pintuan namin at tatanawin ang pagdating ni Nanay galing sa kanyang paglalabada. Ito kasi ang means of income ni Nanay noon sa pagpapalaki sa aming apat na magkakapatid bukod sa pagtitinda kung saan minsan kami’y kasama.

Ang paghihintay sa pagdating ni Nanay ay lagi kong kinasasabikan di lamang dahil sa dala niyang kakanin namin kungdi sa pangungulila at pagmamahal na rin bagama’t isang araw lang naman siyang wala sa bahay at ako ang naiiwan sa nakababata kong mga kapatid.

Nakagawian ko na rin na malinis na ang bahay at nakaligo’t maayos na ang kasuutan ng aking mga kapatid na dahil sa paglalaro ay gusgusin at marungis. Isang kagalakan sa akin na sa pagdating ni Nanay ay matutuwa siya’t masisiyahan sa kanyang daratnan.

Sa aking pagbubulay-bulay ng Kanyang Salita, aking napagtanto na ganito maihahalintulad ang pagdating ng Panginoon. Dapat ito’y kinasasabikan at Siya’y masisiyahan sa kanyang daratnan.

Ang pagdating Niya’y tiyak. Ang mga naganap, nagaganap at magaganap pa na ating nakikita’t nararanasan ay pawang katuparan lamang ng nakatala na sa Banal na Kasulatan, mga sensyales ng Kanyang muling pagbabalik. Kapag sumasapit na ang dapit-hapon, ito’y paalala na malapit na ang takdang oras na iyon.

Ang tanong – nakapaghanda na ba tayo? Kasuutan ba nati’y maayos at malinis na? Nasa pintuan na ba tayo’t naghihintay sa Kanyang pagdating? O di tayo magkanda-ugaga sa gagawin, tuliro at nagmamadali dahil magpahanggan-ngayon di pa natin naihanda ang sarili.

Hindi pa huli ang lahat. Sa bawat araw na dumaratal sa ating buhay ay pagkakataon upang tayo’y makapaghanda upang sa pag dapit-hapon, tayo’y madaratnan Niya na naghihintay sa kanyang muling pagbabalik.

Yes, He is coming soon. And He will.

May Amnesia Siya

by Max Bringula

“Alam mo di ka na makaka-alis” ang pa-kyut na tugon ni Toni Gonzaga sa makulit na si John Lloyd Cruz sa karakter nila sa pelikulang “My Amnesia Girl”.

“Bakit naman?” ang may pagtatakang sagot ni Lloydie. “Kasi nasa isip na kita eh” ang nakangiting tugon ni Toni.

“Tumangkad ka ba? Dati-rati kasi hanggang balikat lang kita, pero ngayon nasa isip na kita”. “Lumiit ka ba? dati-rati kasi abot ulo lang kita, pero ngayon nasa puso na kita”

Ito at marami pang ibang nakakakilig na sagutan ng dalawa ang tumatak sa isipan ng mga nakapanood ng pelikulang “My Amnesia Girl” na pinilahan ng husto sa atin at naging “word-of-mouth” maging sa mga Pinoy sa abroad.

Sa movie na ito, nagkaroon o nag-panggap na may Amnesia si Toni sa karakter niya sa pelikula. Ang Amnesia ay ang pagkawala ng “pagkaka-alala” o memory sa mga nangyari o sa kung sino at saan siya galing.

Masasabing may amnesia ang sino man na madaling makalimot. Na kapag may hiniram (gamit man o pera) ay isusulat mo na sa lamang sa tubig pagkat di ka tiyak kung ito’y maibabalik pa o mababayaran kaya.

Ang isang Kristiyano na nakakilala sa Panginoon, pinatawad, nilinis sa kanyang karumihan at binihisan ng maputing damit ng kabanalan at binigyan ng buhay na walang-hanggan ay masasabing may amnesia kung agad niyang nalimot kung papaano siya iniligtas ng Panginoon sa tiyak na kamatayan at kaparusahan, ngunit ngayo’y muling bumabalik sa dating buhay, dinurungisan ang puting damit na kanyang suot-suot.

Siya’y tulad ng tinutukoy sa James 1:23-24 na ganito ang sabi, “ang sinuman daw na nakikinig ng Kanyang Salita subalit hindi tumatalima sa ipinagagawa nito ay tulad ng isang tao na nanalamin at pagkatapos ay agad tumalikod at kinalimutan ang kanyang nakita.” Kung may dumi ba sa mukha niya na dapat linisin ay di niya alintana. Kinalimutan ang dapat gawin at pilit nililimot ang Kanyang turo at aral.

Ganito ang karamihan sa atin. May amnesia siya.

Ikaw, may amnesia ka ba?

Anong Kaguluhan Ito

by Max Bringula

Likas na yata sa tao ang lumikha ng gulo, ng away, ng di pagkaka-unawaan, ng tampuhan at iba't iba pang mga di pagkaka-bati. Mula pa ng ating pagkabata, nakikipag-away na tayo kapag inagaw sa atin ang ating laruan. Nagtatampo tayo kapag di naibigay ang ating gusto. Nakikipagsuntukan tayo sa kalaro. Nangangantiyaw, nangbubuska. Gumaganti kapag nasaling ang damdamin o nasaktan ang puso o pisikal na katawan.

"What is the source of all the fights and conflicts among you?" (James 4:1) Ito ang tanong sa atin. Saan ba nagmumula ang kaguluhang iyan? Di ba't ito'y sanhi ng ating pagigiging makasarili? Hindi tayo marunong magparaya. Hindi makapagpatawad dahil labis na nasaktan at naapi. Ang nais ay makabawi at makaganti.

Paka-isipin, kung tayo may lubos na nasaktan dahil sa nagawa sa atin ng kapwa at maging ng taong malapit sa ating puso at pinag-ukulan natin ng pagpagmamahal, higit diyan ang naranasan ng ating Panginoon. Siya'y nagmahal ng labis subalit ano ang iginanti ng tao sa Kaniya? Ngunit wala kang narinig na galit at pagkamuhi, bagkus ang Kaniyang winika'y "Forgive them, for they know not what they're doing." (Luke 23:34)

Ito rin ang turo Niya sa atin, ang mahalin ang kaaway, ang magpatawad kung papaano tayo pinatawad din ng Ama sa Langit. At sa gayon, kapaligiran nati'y magiging payapa, buhay nati'y matatahimik at ang puso't isipan nati'y mapapanatag.

Nais mo ba'y buhay na masagana't tigib ng Kaniyang pagpapala? Sundin ang Kanyang utos, tumalima sa Kanyang ipinapagawa.

Pebrero Katorse

by Max Bringula

Pebrero katorse, araw daw ng mga puso. Araw ng mga pusong nagmamahal at minamahal. Panahong pinaka-aabangan ng magsing-irog, at pagkakataon ng binatang nanunuyo sa dalagang nililiyag na maipadama ang hangaring wagas at tapat.

Oportunidad din sa mga mangangalakal na kumita sa mga panindang bulaklak, tsokoleyt, at iba't ibang gift items. Tiyak puno rin ang mga restaurants, sinehan, hotel, at mga konsiyertong ang tema ay pag-ibig.

Subalit papaano kung walang nagmamahal? Papaano kung broken-hearted o nabasted? Papaano kung iniwan o nilayuan? Papaano ang mga singles at singled out? Pwede kayang Pebreo akinse na lamang?

Bakit may pag-ibig pa kasi? Ito marahil ang iyong himutok.

Ang totoo dapat araw-araw ay araw ng mga puso. Dapat ipinadarama ang pagmamahal sa tuwina di lamang tuwing Pebrero Katorse. Hindi dapat nahihiyang sambitin ang katagang “I love you” o “Mahal kita 3 times a day”, may okasyon man o wala. Yan dapat ang sambit lagi ng ating bibig.

Wala ng hihigit pa marahil sa mga katagang iyan na marinig ni Nanay, ni Tatay, ni Lolo, ni Lola, ni Ate, ni Kuya, ni Ditse, ni Dikong, ni Misis o ni Mister, ng ating Babe o ni Pangga, ni bespren o maging ng kapatiran.

Gayundin naman, huwag kalimutan na ang pinakamataas na antas ng pagmamahal ay ang ibigin ang Diyos ng buo nating puso, kaluluwa at isipan, at ang ibigin ang kapwa tulad ng pagmamahal natin sa sarili.

Iyan ang tunay na Pebrero Katorse.

Hindi kailangan ika'y may kaulayaw o kayakap, may ka-holding hands o ka-textmate, kung taglay mo ang dalisay na pag-ibig, kumpleteo ang Pebrero Katorse mo.

Simple, Little Things Matter

by Max Bringula

Pagkatapos ng tatlong linggong paghihiintay, sa wakas napalitan na rin ang pundidong mga ilaw sa aming Living Area at Kitchen. Matagal-tagal ding panahon na nagtitiis kami ng mga kasama ko sa staff house sa tinitirhan ko rito sa Kuwait sa isang ilaw na gumagana. Kailangan ko pang buksan yung Fridge para may ilaw sa Kitchen in case na magluluto ako. Grabe, daig pa nito ang pre-historic time.

Kaya't laking pasasalamat namin nang finally we got our lights. Napagtanto ko na ganoon pala kahalaga ang minsa'y nate-take natin for granted, tulad ng ilaw. Dahil pag andiyan lang naman at gumagana, di natin ito napapahalagahan.

In our life, may mga bagay rin o mga kasama tayo sa bahay o sa trabaho man na minsan di natin napapahalagahan dahil andiyan lang naman sila at nakikita araw-araw. Nagagamit o nagkakaloob ng mga pangangailangan natin. At minsan nga'y di natin napapasalamatan.

Malalaman na lamang natin ang kahalagahan nila o nito pag wala na. Subalit hihintayin pa ba natin na sila'y mawala o tayo'y iwan bago natin mabatid at madama ang pagmamahal at pag-aasikaso ng mga taong malapit sa ating buhay? Hihintayin pa natin na masira ang isang gamit, maliit man o malaki, bago natin ito bigyan ng pansin at tamang pag-iingat?

Tulad ng Ilaw na patuloy na nagbibigay sa atin ng Liwanag. Ang pag-iingat at kalinga ng Panginoon sa atin araw-araw. Napapahalagahan ba natin ito? Nakapagpapasalamat ba tayo sa Kanyang mga kaloob o di man lamang natin ito pinapansin?

Hindi pa huli ang lahat. Ngayon araw na ito, let's have time to appreciate the things and the people around us. Let them feel how much we loved them and are thankful for them.

They could be simple, little things, or ordinary people, yet they matter, and could mean so much to us.