“You have turned my mourning into dancing
You have turned my sorrows into joy.
You have turned my mourning into dancing
You have turned my sorrows into joy.”
Ang awit na ito na hango sa Psalms 30:11 ay naghahayag ng isang dakilang katotohanan at pangako ng Diyos – na papawiin Niya ang mga lungkot na ating nadarama’t nararanasan. Na ang ating pagtangis ay pagiging-sayaw Niya, Tayo’y magpupuri at magagalak sa halip na mamighati at labis na manimdim.
Kanyang papawiin ang bawat luha sa ating mga mata. (Rev. 7:17, 21:4)
Ayon kay Solomon, ang pinakamatalinong tao na nabuhay sa ibabaw ng mundo, “May kapanahunan ang lahat ng bagay. May panahon ng pagluha at panahon ng pagsasaya. May panahon ng pagtangis at panahon ng pagsayaw at pagpupuri.” (Ecclesiastes 3:4) At ang lahat ng ito’y may kaukulang layunin ayon sa makapangyarihang kalooban ng Diyos.
You have turned my sorrows into joy.
You have turned my mourning into dancing
You have turned my sorrows into joy.”
Ang awit na ito na hango sa Psalms 30:11 ay naghahayag ng isang dakilang katotohanan at pangako ng Diyos – na papawiin Niya ang mga lungkot na ating nadarama’t nararanasan. Na ang ating pagtangis ay pagiging-sayaw Niya, Tayo’y magpupuri at magagalak sa halip na mamighati at labis na manimdim.
Kanyang papawiin ang bawat luha sa ating mga mata. (Rev. 7:17, 21:4)
Ayon kay Solomon, ang pinakamatalinong tao na nabuhay sa ibabaw ng mundo, “May kapanahunan ang lahat ng bagay. May panahon ng pagluha at panahon ng pagsasaya. May panahon ng pagtangis at panahon ng pagsayaw at pagpupuri.” (Ecclesiastes 3:4) At ang lahat ng ito’y may kaukulang layunin ayon sa makapangyarihang kalooban ng Diyos.
Nang ang Panginoon ay narito sa lupa, Kanya ring naranasan ang mamighati. Siya rin ay lumuha. (John 11:35) Nang mabalitaan Niya ang pagpanaw ng Kanyang kaibigang si Lazarus, lumuha ang ating Panginoon at nanangis.
Gayundin, nang makita Niya ang kalunos-lunos na kalagayan ng Jerusalem, dahil sa pagsuway nito sa nais ng Diyos, ito'y labis Niyang ikinalungkot. Iniiyak Niya ang kalagayan ng Kanyang bayan.
"O Jerusalem, Jerusalem, the one who kills the prophets and stones those who are sent to her! How often I wanted to gather your children together, as a hen gathers her brood under her wings, but you were not willing!" (Luke 13:34)
Ikaw ba ngayo’y tumatangis, namimighati, nalulungkot, nangungulila, may hapis na nadarama at hirap ng kalooban, sanhi ng mga pangyayaring nagaganap sa ating buhay, sa pamilya, sa trabaho at sa ating kapaligiran?
Wag lubhang malungkot. Wag mawalan ng pag-asa. Pagkat sa iyong pagluha, hindi ka nag-iisa. Sa iyong kalungkutan, may kaagapay ka. Ang iyong pagtangis ay pagiging-sayaw Niya.
Batid Niya ang ating kalagayan. Kung kaya't kamay Niya'y sa atin ay iniaabot. Tayo'y inaakbayan Niya, inaalalayan at binubuhat kung di na natin lubos na kaya.
“Kayong lahat na napapagal, hapong-hapo at labis na nabibigatan, lumapit kayo sa akin, at kayo’y bibigyan ko ng kapahingahan”. (Matthew 11:28)
Kaya't tayo ng lumapit sa Kanya upang ating luha'y pawiin Niya. Upang ating pagtangis ay pagiging-sayaw Niya.
Isang Pagbubulay-bulay Araw-Araw.
Isang Pagbubulay-bulay Araw-Araw.
No comments:
Post a Comment