Mula sa Panulat ni Bringula
"But they that wait upon the Lord shall renew their strength; they shall mount up with wings as eagles; they shall run and not be weary; and they shall walk, and not faint." (Isa. 40:31)
Sabi nila tayo raw ay nabubuhay sa panahon kung saan ang lahat ay instant. Agad-agad. In one minute or less dapat tapos agad.
Lahat ay past-faced. Naghahabol, nagmamadali. Lahat ay mabilisan. Bawal ang paghihintay. Kailangan natatapos agad kung ano ang dapat gawin. Kailangan makamit agad ang kamtin. Naiinip kapag mahaba ang pila. Kung kaya't ang iba'y gumagawa na ng diskarte maka-una lamang.
Bumagal ba ang pag-inog ng mundo at hindi maka-agapay sa atin o bumilis at tayo'y hingal na sa kakahabol?
Sa pagmamadali marami ang disgrasyang nagaganap. Maraming mga maling desisyon ang nagagawa. Maraming mga salita ang nasasambit na nakasasakit ng damdamin.
Minsan niloob ng Diyos na may bagay na kailangan tayong maghintay. Mga pangyayari't kaganapan na di maiwasan kung saan wala tayong magagawa kungdi ang maghintay.
Tulad na lamang ng nagaganap habang tinitipa ko ang Pagbubulay-bulay natin ngayon. Ako'y narito ngayon sa may causeway papasok ng Saudi galing Bahrain. Nagkaroon ng problema sa network ng immigration kung kaya't nai-stuck ang maraming sasakyan. Napakahaba ng pila. Hindi umuusad. Oras na ang binibilang subalit di gumagalaw ang pila. Ang iba'y nagsisibalikan na sa Bahrain kung mailulusot pabalik ang sasakyan dahil naipit na rin naman ang halos lahat sa napakahabang pila. At walang patid naman ang pagdating ng marami pang sasakyan na papasok ng Saudi. Ang iba'y papasok sa trabaho tulad ko. Ang iba'y pauwi na.
Sa ganitong pagkakataon, ano ang dapat gawin? Mainis? Magmukmok? Sumimangot? Magwala at magsisigaw? Useless. Wala ka rin namang magagawa kungdi ang maghintay na lamang.
God has a purpose in everything that happens. (Romans 8:28) Sa halip na magmukmok, I need to optimize the hours of waiting. Eto,, tinitipa ko ngayon ang Pagbubulay na kaloob ng Panginoon kung saan itinuturo ng Diyos sa atin ang kahalagahan na matuto tayong maghintay.
Ang sino raw naghihintay sa Panginoon ay tulad ng agilang magkakaroon ng panibagong kalakasan. Maikakampay niya ang pakpak ng buong lawak at makalilipad ng buong tayog at taas. Hindi siya mapapagod. Hindi siya maiinip, bagkus may ibayong kalakasan.
Sa buhay espirituwal, sa pagsunod at paglilingkod natin sa Panginoon, napakainam na tayo ay matutong maghintay sa kalooban ng Panginoon sa lahat ng ating gagawin, maging sa ating sasabihin. Huwag magpadalus-dalos, bagkus hintayin ang "go signal" mula sa Kanya.
Upang ang tama lamang ang ating gagawin. Upang buhay ay sumulong at makapamuhay ng matuwid. Maghintay sa tagubilin ng Panginoon bago kumilos.
"Trust in the Lord with all your heart and lean not on your own understanding; in all your ways acknowledge Him, and He will make your paths straight."- Proverbs 3:5-6
Maghintay lamang. Lahat ay lilipas. Darating din ang tamang panahon ayon sa Kanyang kalooban ay itinakdang oras.
Isang Pagbubulay-bulay.
1 comment:
tunay nga po na Patience is a virtue :
Psalm 37:7
Be still before the LORD and wait patiently for him; do not fret when men succeed in their ways, when they carry out their wicked schemes.
Romans 8:24-25
For in this hope we were saved. But hope that is seen is no hope at all. Who hopes for what he already has? But if we hope for what we do not yet have, we wait for it patiently.
God bless us all! May we learn the art of waiting patiently for the Lord. And gain confidence in Him while doing so.
K.Joseph
(DBD Bahrain)
Post a Comment