Kukuya-kuyakoy

Kukuya-kuyakoy

sa panulat ni Max Bringula

"Woe to you who are complacent in Zion, and to you who feel secure on Mount Samaria" - Amos 6:1

Mahilig ka bang manguyakoy? Naka-upo lang at hinihimas-himas ang tiyan sa labis na kabusugan, o kaya’y nakapangumbaba at nakatanaw sa karimlan. Nagsasayang ng oras bagama’t maraming mahahalagang bagay na dapat gawin at tupdin.

“Wag ka ngang manguyakoy diyan” ang sigaw na nakapagpabalikwas sa’yo sa kinauupuan kasabay ng masakit na hampas ng walis-tingting na dumapo sa iyong katawan.

Yan ang madalas na sigaw ni Nanay sa amin noon kapag kami’y nakatunganga lang at walang ginagawa. Isang malakas na hampas ng walis-tingting ang matitikman mo kapag kukuya-kuyakoy ka lang habang ang iba’y aligaga sa pagkilos.

Ganito ang marami sa mga Kristiyano, sa mga lingkod Niya na pinili at tinawag upang humayo. Na sa halip na maghayag at magbahagi ng Kanyang mga Salita, ang mag-akay ng kaluluwa sa paanan ng Panginoon, ang manalangin at mag-aral at magbulay-bulay ng Kanyang mga Salita araw at gabi ay kukuya-kuyakoy lamang.

Maraming oras na dumaraan ang sinasayang na dapat sana ay naging kapaki-pakinabang sa paglago ng Kaharian ng Diyos.

“Woe to you who are complacent in Zion, and to you who feel secure on Mount Samaria.” (Amos 6:1)

Yan ang sigaw ng Diyos sa atin. Kahabag-habag kayong namumuhay ng mariwasa at walang ginagawa pagkat ang akala’y ayos na ang lahat subalit marami pang dapat gawin. Galit ang Diyos sa mga Kistiyanong “complacent”. Sa mga kukuya-kuyakoy.

Yung mga nakatunganga lang at naghihintay na pagsilbihan mo – susunduin, aawitan, pakakainin – subalit di mo maatasan ng gawain sa Panginoon pagkat ang laging sambit ay “di ko pa kaya”, “yung iba na lang kaya”, at kung anu-ano pang mga kadahilanang ibibigay.

Marami na sanang kayamanan tayong naimpok sa kalangitan subalit kukuya-kuyakoy lamang tayo at walang ginagawa hanggang maabutan na ng Kanyang pagbabalik ay nangunguyakoy pa rin.

Kasama na sana tayo sa mga humahayo sa aning masagana, namamalakaya at nagdadala ng Kanyang Salita sa mga taong wala pang tiyak na kaligtasan, subalit magpahanggang ngayon di mo pa nagagawa dahil kukuya-kuyakoy ka lamang.

Ikaw kuya, kukuya-kuyakoy ka pa rin ba?

Tumindig ka at wag ng manguyakoy at sayangin ang oras na kaloob sa’yo ng Diyos. Kumilos ka, humayo, maghayag, mag-aral, manalangin. Maraming dapat gawin. Wag manguyakoy pagkat kung di titigil sa pangunguyakoy at tutunganga na lang lagi, baka hampas ng walis-tingting ng Diyos ang ating sapitin.

Kukuya-kuyakoy, ikaw ba ito, kuya?

Isang Pagbubulay-bulay.

Forgive and Forget - Ang Liham Mula sa Ama

Forgive and Forget - Ang Liham Mula sa Ama

Sa Panulat ni Max Bringula

"And when you stand praying, if you hold anything against anyone, forgive him, so that your Father in heaven may forgive you your sins." - Mark 11:25

Isa raw sa mahirap gawin bilang isang tao ang kalimutan ang hapdi, kirot at sakit na nadama’t naranasan dahil sa maling nagawa ng kapwa. Maaari ka raw magpatawad, subalit mahirap limutin ang sugat na nilikha nito. Pagkat minsan ang pinakamasakit at pinakamalalim na sugat ay di yung nakikita ng mata, kungdi yung nararamdaman.

Marahil ganito ang kalagayan natin sa ngayon. Bagama’t nakapagpatawad na tayo, umuukilkil pa rin sa ating isipan ang di magandang naranasan at natamo. Ito ang nagbibigay sa atin ng di kaaya-ayang pakiramdam at kaisipan.

Kung sa palagay natin mahirap gawin ang magpatawad at limutin iyon, paka-isipin na mayroon na mas higit pa ang naranasan kung ikukumpara sa atin – may nawalan ng mahal sa buhay dahil sa kagagawan o kasamaan ng iba, ng ari-arian dahil sa kapabayaan ng pinagkatiwalaan, may naghirap ng labis dahil sa pang-aapi at pagmamaltrato ng tao o maging ng sariling pamilya o ng malapit sa iyong puso. Subalit sila’y nakapagpatawad at nilimot ang nakaraan. Pinatid ang tanikalang pumipigil upang sila’y lubusang lumaya sa hirap ng kalooban.

Ito ang ginawa ni Joseph (the Dreamer) nang pumunta sa kanya ang mga kapatid na sa kanya’y nagtakwil at nangalakal bilang maging isang alipin, na siyang naging sanhi ng labis na kahirapang naranasan at pagkakawalay sa amang minahal.

Mababasa sa Genesis 50;17, ang ganito -

'This is what you are to say to Joseph: I ask you to forgive your brothers the sins and the wrongs they committed in treating you so badly.' Now please forgive the sins of the servants of the God of your father." When their message came to him, Joseph wept.

Bagama’t nasa puso ni Joseph ang kirot at ang pagnanais na ipadama rin sa mga kapatid ang hirap na pinagdaanan, ito’y napawi at napalitan ng kapatawaran at paglimot nang mabasa ang liham mula sa amang si Jacob. Nanumbalik sa kanya ang kakaibang pagmamahal ng ama nang mabasa ang liham at ito ang pumawi ng lahat ng hapdi, kirot at sakit na naranasan.

Mayroon pa ba tayong di napapatawad ng lubusan? Nahihirapan ba tayong iwaksi sa isipan ang hapding idinulot ng kasalanang ginawa sa atin? Alalahanin natin ang dakilang pagmamahal ng Diyos na bagama’t di tayo karapat-dapat na patawarin, minahal pa rin Niya tayo ng labis at inialay ang buhay upang kaligtasa’y tiyak nating makamit.

Ang liham mula sa Ama na walang iba kungdi ang Kanyang mga Salita ang siya nawang magpa-alala sa atin upang makapagpatawad - to forgive and forget.

"And when you stand praying, if you hold anything against anyone, forgive him, so that your Father in heaven may forgive you your sins." - Mark 11:25

Yan ang gawin natin.

Isang Pagbubulay-bulay ng Kanyang Salita.

Weder-Weder Lang

Weder-Weder Lang
Sa panulat ni Max Bringula

“There is a time for everything, and a season for every activity under heaven.” - Ecclesiastes 3:1

Maraming reyalidad ang buhay, mga katotohanang kitang-kita at di maipagkakaila pagkat araw-araw ito’y nagaganap at namamalas sa ating kapaligiran. Mga reyalidad na di dapat takasan bagkus tanggapin na bahagi ng buhay.

Tulad ng katotohanang ang araw ay sumisikat sa umaga at lumulubog din kinahapunan. Bagama’t minsan ang sinag niya’y di masilayan pagkat natatakpan ng ulap o dahil may unos at bagyo, subalit andun pa rin ang haring araw, sumisikat at lumulubog sa takdang oras.

Ganito rin ang buhay na hiram natin sa Diyos. Itinakda na tayo ay isilang sa mundong ito, lumanghap ng hanging kaloob Niya at lasapin ang kagandahan at kabutihang hatid ng Kanyang mga nilikha. At sa itinakda Niyang araw ay muli rin nating lilisanin ang mundong ito upang bumalik sa ating Tagapaglikha.

Ito rin ang tinutukoy ng katuruang madalas nating naririnig na “kung ano ang ating itinanim ay yon din ang ating aanihin.” (Galatians 6:7) Na may dalawang bahagi lagi ang bawat bagay at kaganapan.

Kung may tumataas, may bumababa. Kung may umuusbong, mayroon ding namamatay. Kung may iniiwanan, may binabalikan. Kung may puti, may pula. Kung may kanan, may kaliwa. Kung may pangit, may maganda, bagama’t ang kagandahan o kapangitan ng isang bagay o ng tao ay nasa tumitingin. “Beauty is in the eyes of the beholder”.

"Weder-weder lang" - yan ang katotohanan.

That there is always a balance. Laging babalik at babalik sa orihinal na kalagayan ang lahat ng bagay. Tulad ng tubig na naging solid o yelo ay muling matutunaw at babalik sa orihinal na katayuan nito, o kung ito’y maging vapor at pumailanlang at maging bahagi ng ulap ay muli rin namang ibubuhos sa lupa na isa ng ulan at pag nagkagayon ay muling babalik sa orihinal niyang anyo.

Ang mga katotohanang ito ang nakita ni Solomon nang kanyang winika sa Ecclesiastes 3:1, "There is a time for everything, and a season for every activity under heaven."

"Weder-weder lang" ang lahat ng bagay. Kanya-kanyang panahon lamang ang bawat kaganapan.
Kung kaya’t wag mawawalan ng pag-asa. Laging manalig sa Kanya. Ang lahat ng bagay ay lilipas din. Ang kalungkutan ay mapapawi. Ang hirap ay malalagpasan. Ang pagsubok ay mapagtatagumpayan.

Kaya’t tuloy pa rin ang pag-inog ng buhay.

Weder-weder lang.

Isang pagbubulay-bulay sa Kanyang mga Salita.

Natutulog ba ang Diyos?

NATUTULOG BA ANG DIYOS?
Sa panulat ni Max Bringula

“He who watches over you will not slumber; indeed, he who watches over Israel will neither slumber nor sleep.” – Psalms 121:3-4

Sa pelikulang “Tanging Yaman” na pinagbidahan ni Gloria Romero ay may eksena roon sa loob ng simbahan na nananalangin si Ms. Romero kasama ang batang gumaganap na kanyang apo. Habang nananalangin, lumiligid naman ang mata ng bata sa mga taong naroroon at nananalangin din. At sa tonong may pagtataka, tinanong ng bata ang kanyang lola, “Lola, di po kaya nahihirapan ang Diyos?” “Bakit naman” ang pabalik na tanong sa bata. “Kasi po ang daming nananalangin sa Kanya. Maririnig Niya kaya lahat iyon at masasagot?”

Isang inosenteng tanong, subalit puno ng katotohanan. Na ang Diyos kailanma’y di nagsawang duminig sa ating dalangin. Batid Niya ang ating mga daing, pagsusumamo at mga pag-hikbi. Alam Niya ang nilalaman ng ating puso. Lagi Siyang nariyan, handang makinig at magkaloob ng lahat ng ating hangarin.

Hindi kailanman natutulog ang Diyos. He neither slumbers nor sleeps. (Psalms 121:4) Yan ang nagliliwanag na katotohanang sinasaad ng Kanyang Salita.

Taliwas sa tanong ng iba na “natutulog ba ang Diyos”. Mga tanong na dumarating sa atin kung minsan kapag nahihirapan na, kapag di maapuhap ang kasagutan ng ating mga katanungan. “Natutulog ba ang Diyos?” ang nasasambit marahil ng iyong labi at naglalaro sa iyong isipan.

Tanong ng kawalan ng pananalig, ng panghihina ng pananampalataya kapag dumaranas ng pagsubok, ng hirap at pasakit.

Sa awit ni Gary V na may ganito ring titulo “Natutulog ba ang Diyos?”, maririnig ang linyang ito.

At ika'y ay kaagad sumusuko, konting hirap at munting pagsubok lamang. Bakit ganyan, nasaan and iyong tapang? Naduduwag, nawawalan ng pag-asa. At iniisip na natutulog pa, natutulog pa ang Diyos. Natutulog ba?

Sikapin mo, pilitin mo, tibayan ang iyong puso. Tanging ikaw and huhubog sa iyong bukas. Huwag sanang akalaing natutulog pa ang Diyos. Ang buhay mo ay mayroong halaga sa Kanya.

Mahal ka ng Diyos at kailanman mata Niya’y di inaalis sa iyo. Natatanaw ka Niya. Di Siya naiidlip o nakakatulog. Laging ikaw ang lamang ng puso Niya’t isipan.

Kung kaya’t bumangon ka’t tibayan ang iyong puso. Sa hirap na nararanasan ay wag susuko. Pagkat ang lahat ng iyan ay maglalaho rin. Katugunan mula sa Kaniya ay makakamit.
Hindi natutulog ang Diyos.

Nagtatanong ka pa rin ba magpahanggang-ngayon?

Pagbubulay-bulayan ang Kanyang Salita, at ang kasagutan sa iyong mga tanong ay makakamtan.

Isang pagbubulay-bulay.

Malaya Ka Na!

MALAYA KA NA!

Sa Panulat ni Max Bringula

“If the Son sets you free, you will be free indeed.” – John 8:36

Kahapon, 12 June 2009, idinaos natin ang ika-111 Anibersaryo ng ating kalayaan, ng ating kasarinlan bilang malayang Pilipino.

Iba’t ibang pagdiriwang ang isinagawa sa loob at labas ng ating bansa bilang pagala-ala sa kalayaang natamo mula sa manlulupig, mapang-api lahi at mananakop ng ating bayan. Ipinagbunyi natin ang pagkalagot sa tanikalang nakagapos sa atin. Pinasalamatan ang mga bayaning nagbuwis ng buhay na siyang nagdulot sa atin ng kalayaan.

Subalit sadyang malaya na nga ba ang Pilipinas? O tayo’y naka-tanikala pa rin? Nakagapos sa sariling bayan. Inaapi, pinahihirapan, nilalait, niyuyurakan, sinisikil ang karapatan. Animo’y bilanggo’t naghihintay pa rin ng kanyang kalayaan.

Ganito maituturing ang karamihan sa atin. Bagama’t ilang taon ng pinalaya ng Panginoon sa pagkakagapos sa tanikala – sa mga kasalanang nagpapahirap at umaalipin sa atin, animo’y bilanggo pa rin tayo at di tunay na malaya.

Ang katotohanan ay – tayo’y pinalaya na ng Panginoon. Ito ang inihayag sa atin ng Kanyang Salita na ating pinagbubulay-bulayan sa John 8:36, “If the Son sets you free, you will be free indeed.”

Malaya ka na!

Wag ng magpa-alipin pang muli sa kasalanan, bagkus sa katuwiran at kabanalan tayo’y lumakad at mamuhay na tunay na malaya.

Wag ng magpadaya pa sa kalaban at muling igapos ang mga kamay sa tanikala ng kasinungalingan, ng di kanais-nais ng ugali’t gawain, ng labis na pagmamahal sa mga materyal na bagay, ng pag-iimbot at kalayawan ng katawan.

Malaya ka na!

Ika’y pinalaya Niya na sa lumang pagkataong sa atin ay umaalipin, sa mga kasalanang gumagapi sa atin. Kasama Niya ng ipinako ang ating lumang pagkatao upang bagong buhay ay matamo. (Romans 6:6)

Malaya ka na! Napatid na ang tanikalang dati’y nakagapos sa atin.

Ito ba ang katagang namumutawi sa ating bibig? “I’m free!” Ako’y malaya na! O ika’y naka-tanikala pa rin?

Araw-araw ay araw ng kalayaan. Siya’y patuloy na nagliligtas sa mga lumalapit sa Kanya at nagnanais ng kalayaan.

Bitawan mo na kapatid at kaibigan ang mga bagay at ugaling umaalipin pa rin sa atin, at kay Kristo ay tuluyang lumapit at sumunod upang makamtan ang masagana’t malayang buhay.

Malaya ka na! Ipagbunyi mo ang iyong kalayaan!

Isang pagbubulay-buay.

Nagpapa-Kyut Kahit a-Kyut Na

Nagpapa-kyut Kahit a-kyut Na

Mula sa panulat ni Max Bringula

"I could not address you as spiritual but as worldly-mere infants in Christ." – 1 Cor. 3:1

Ang sanggol na iniuwal mula sa sinapupunan ng kanyang ina ay nakagigiliw tingnan at pagmasdan. Mukha nila’y animo’y anghel. Nakatutuwa na sila’y kargahin at ipaghele-hele. Aliw na aliw ka sa kanila pagka’t cute silang tingnan.

Subalit ang sanggol ay di nananatiling sanggol, siya’y lumalaki rin. Nagiging isang paslit na bata hanggang maging isang ganap na dalaga’t binata. Ang paglaki nila ay patuloy hanggang anyo nila’y di na tulad ng sila’y mga sanggol pa at isang musmos na bata. Hindi na sila cute tingnan tulad ng dati.

“Masarap maging bata, wag lang mag-esep bata” – yan ang madalas kong naririnig kapag napag-uusapan ang pagiging bata o pananatiling bata. Subalit ganito ang karamihan sa atin. Pilit na nagpapa-kyut kahit di na sila kyut, kungdi a-kyut na sa paningin.

Nagkikilos bata at nag-e-esep bata. Pilit na itinutulad ang sarili sa mga “young ones” kahit na sila’y mga “young once” upon a time. Kumikilos na alangan sa kanilang edad. Nagmamaktol pa at naglulupasay na akala mo’y batang inagawan ng kendi. Nagtatampo at nag-aalburoto, nagdadabog at nagnga-ngangawa kapag gusto’y di naibigay.

Ikaw ba ito? Ganito ka bang maituturing? Nagpapa-kyut kahit a-kyut na.

Sa buhay-espirituwal ganito ang karamihan sa atin. Kung kaya’t nasabi ni apostle Paul, “I could not address you as spiritual but as worldly-mere infants in Christ.”.

Mistulang mga sanggol pagkat hindi lumalago sa pananampalataya. Hindi lumalaki at nananatiling bansot na parang bonsai. (Isang cultured Japanese tree na ang sukat ay ilang pulgada lamang.) Sa halaman lang kyut ang bonsai. Sa tao ang bonsai’y di kaaya-ayang tingnan.

Ikaw ba ito? Ganito ka bang maituturing? Nagpapa-kyut kahit a-kyut na.

Marami ka na bang Salita Niyang napagbubulay-bulayan, napapakinggan at ginaganap? O ikaw ay nananatiling tagapakinig na lamang. Laging tinuturuan, sinasaway, tinutuwid. Sinusubuan dahil di kayang kumain sa sariling mga kamay.

Nakapaglilingkod ka na ba sa Kanyang ubasan? Nakapagtuturo o mahilig lang mag-turo. Nakapag-aakay na ba tayo ng iba sa paanan ng Panginoon? O tayo pa rin ang inaakay at pilit na inaakay. Kulang na lang na tayo’y bitbitin, buhatin at ilagay sa loob ng Iglesya pagkat di natin kayang tumayo at lumakad sa sariling mga paa.

May mga paa nga subalit mistulang pilay. May mga mata nga subalit animo’y bulag at di nakakakita. May tainga nga subalit akala mo’y bingi pagkat di nakakarinig o ayaw makinig. May bibig nga subalit parang pipi’t di makapagsalita, di maihayag ang totoo at dapat.

Ikaw ba ito? Ganito ka bang maituturing? Nagpapakyut kahit a-akyut na.

Kailan ka pa lalago sa iyong pananamapalataya? Kailan ka pa magagamit ng husto ng Panginoon sa Kanyang kapurihan?

Sa pagputi ba ng uwak o sa pag-itim ng tagak? Kaylan pa?

Wag ng magpa-kyut pagkat ika’y a-kyut na.

Isang pagbubulay-bulay sa Kanyang Salita.

Message Sent

MESSAGE SENT

Sa panulat ni Max Bringula

“A gentle answer turns away wrath, but a harsh word stirs up anger.” – Proverbs 15:1

“Message Sent” – madalas nating nababasa ito kapag tayo’y nag-send ng messages gamit ang ating celfon. Kung Nokia 3310 ang gamit mo o yung mas nauna pa rito, makikita mo pa ang isang munting envelope sa screen na lilipad at unti-unting lumiliit hanggang sa ito’y tuluyang mawala, na ang ibig sabihin ay nai-sent na yung message at di mo na ito mababawi pa.

Kung kaya’t kung nagkamali ka ng pindot sa send key o kaya’y napag-esep-esep mong hindi pala dapat i-send yung message na yon, hindi mo na siya mahahabol pa at sasabihing “sandali..sandali…nagbibiro lang ako”, kungdi ang masasabi mo na lamang ay “sorry”, o kaya’y isang panghihinayang at pagbubuntung-hininga ang iyong mararamdaman.

Ganito rin ang nangyayari sa eMail messages. Minsa’y sa tindi ng sama ng loob at nagpupuyos na galit, umaapoy ang keyboard sa iyong pagtipa ng salitang gusto mong sabihin o isigaw sa pagdadalhan o sinusulatan, at kapag pinindot mo na ang Send Key at ang automatic reply na “Message Sent” ay na-receive mo na, di mo na ito mababawi pa. Ito’y makararating at mababasa na ng iyong pinadalhan at maaaring maipasa pa sa di dapat mapagdalhan. Huli na para mabawi pa ito kung napagtanto na di mo pala dapat isinulat iyon.

Gaano ba kadalas na tayo’y nakapagpapadala ng wrong message dahil tayo’y nagmadali at agad sinunod ang bugso ng damdamin? Hindi napag-isipang maigi, ng makasampu o isandaang beses. Maging sa pagbibitiw ng salita, tayo’y padalus-dalos at di pinag-iisipan o isinaalang-alang ang damdamin ng kapwa. Kung kaya’t ang resulta’y pagsisisi sa nagawa o nasabi, o pagkakasira ng magandang samahan.

Kaya nga ang turo sa atin ng Kanyang Salita ay maging mahinahon sa ating pangungusap maging ito man ay sa panulat o sa salitang namumutawi sa ating bibig.

Ang panulat ay maaring maging isang matalim na tabak na sisira at magwawasak ng anu mang tatamaan nito kung di pakaka-ingatan, at ang bibig ay maaaring maging isang bulkan na kapag sumabog ay maaring kumitil ng magandang samahan at magwasak ng buhay o tahanan.

Sa susunod na tayo ay magsalita o sumulat, pakalimiin ang sinasabi ng Kanyang Salita,
“A gentle answer turns away wrath, but a harsh word stirs up anger.” – Proverbs 15:1

Sikaping ang salita na magmumula sa ating bibig, mangagaling sa ating pluma, isi-send mula sa ating celfon o laptop ay salitang makapagpapalakas, makapagpapatibay ng ating pananampalataya at hindi makasisira nito.

“Message Sent” – tiyaking kapag ito’y iyong makita, makakangiti ka at hindi mapapangiwi.

Isang Pagbubulay-bulay sa Kanyang Salita.

The Way Out

THE WAY OUT
Sa panulat ni Max Bringula

"But when you are tempted, he will also provide a way out so that you can stand up under it." - 1 Corinthians 10:13

Isa sa pinakamahalang bahagi ng anu mga gusali, whether it is a theatre or a tower, a conference hall or an auditorium, a hospital or an office building, o maging ng isang ordinaryong bahay lamang, ay ang pagkaroon nito ng tinatawag na Fire Exit o lagusan na magagamit sa oras na magka-sunog o kahit sa anu mang emergency cases na kailangan gamitin ito.

Ang kakulangan ng Fire Exit na kung minsa’y tinatawag na Emergency Exit at hindi paggamit nito ang siyang kadalasang nagiging sanhi ng pagkasawi ng iba kapag may sakunang nagaganap.

Tuwing tayo’y sumasakay ng eroplano, bahagi rin ng briefing na ginagawa ng stewardees bago mag-take-off ay ang pagsasabi at pagtuturo sa atin kung saan ang Exit in case of emergency.

Kung kaya’t napakahalaga na kung tayo’y napupunta sa isang lugar o gusali na alamin kung saan ang Exit. Tiyakin kung mayroong Way Out.

Napakahalaga nito kung kaya’t maging sa espirituwal nating buhay, ito ang tiniyak sa atin ng Panginoon na ibigay upang maging matagumpay sa oras ng pagsubok o sa oras ng tukso. Ito ang sinasabi sa Kanyang Salita sa 1 Corinthians 10:13.

“But when you are tempted, he will also provide a way out so that you can stand up under it.”

Lagi at mayroon lagi na lagusang ibinibigay sa atin ang Panginoon tuwing tayo’y dumaranas ng pagsubok o kung tayo’y nasa gitna ng tukso upang ito’y mapagtagumpayan natin at hindi mahulog sa bitag ng kaaway.

Out task is – find the Way Out. Hanapin ang lagusan. Tiyak na mayroon nito.

Ito’y maaaring isang tinig mula sa Kaniya na kailangan lamang natin pakinggan at sundin. Maaaring may tawag o text na matatanggap na nagpapa-alala sa atin ng tamang gagawin, o kaya’y sa pamamagitan ng Salita Niya na iyong maririnig o mababasa. O kaya nama’y ito’y maaaring isang kaganapan na mag-aalis sa’yo sa lugar at pagkakataong ang tukso’y umaali-aligid, o magbibigay sa’yo ng kalakasan upang ang pagsubok ay mapagtagumpayan.

Kung gayon, bakit marami pa rin ang nailulugmok ng problema’t mga tuksong dumarating bagama’t may ibinigay na pala na Way Out ang Panginoon? Ito ay sa dahilang di natin hinahanap ang lagusan at kung nandiyan man at alam natin ay di naman natin ginagamit. Iba pa rin ang ating dinaraanan at nais na daanan sa halip na gamitin ang lagusang ibinigay Niya.

Kanya ring sinabi that “He is the Way, the Truth and the Life”. Siya ang tanging Daan. Wala ng ibang daan, o dating daan. Siya lang ang katangi-tangi at nag-iisang Daan. He is the Way Out.

Siya ang Daan at Kasagutan.

Kung nais mong mapagtagumpayan ang mabibigat na pagsubok na pinagdaraanan, kung hangad mo’y kasagutan sa mga suliraning nagbibigay sa’yo ng labis na hirap at pasakit, kung ibig mong takasan ang tuksong laging sa iyo ay bubuntot-buntot, hanapin mo ang lagusan.

Find the Way Out.

Pakinggan mo, basahin, pagbulay-bulayan at tupdin ang itinuturo sa’yo upang lagusan ay matagpuan.

Ikaw, natagpuan mo na ba?

Isang Pagbubulay-bulay sa Kanyang Salita.

Humawak Ka

HUMAWAK KA
Mula sa Kontribusyon ni Leo Amores

(Na sinusugan ni Max Bringula)

"By this gospel you are saved, if you hold firmly to the word I preached to you. Otherwise, you have believed in vain.” (1 Cor.15:2)

“O ale, hawak lang po ng maigi. O Totoy, humawak ka.” Ito’y karaniwang maririnig mo sa konduktor kapag sasakay ng bus o maging sa jeepney sa Kamaynilaan o sa probinsiya man. Lalo na’t kung sasabit lamang dahil puno na. Tungkulin ng konduktor at driver ng pampasaherong sasakyan na ingatan ang kanilang pasahero at matiyak na sila’y makararating sa kanilang pupuntahan.

"Humawak ka at baka ika’y mawala.” Yan din ang maririnig mong paulit-ulit na babala ng nag-aalalang magulang sa mga pasaway na anak kapag namamasyal sa mall o kapag nasa lugar na maraming tao.

“Humawak po kayo lola.” Yan naman ang maririnig mong sabi ng magalang at matulunging Pulis na umaalalay kay lola sa pagtawid.

“Humawak ka ng maigi baka ka mahulog” ang siya namang pagkabilin-bilinan sa iyo ni Yaya kapag maglalaro sa see-saw o sa swing, o sa anu mang palaruan.

“Humawak ka.” Isang katagang binibigkas upang matiyak ang kaligtasan ng mahal sa buhay. Isang katagang kapag iyong narinig ay nagdudulot ng paalala kung ika’y nakakalimot. Isang katagang nagsasabing huwag bibitaw, kumapit ng mahigpit upang kaligtasa’y matiyak at di mapahamak. Ito’y nagbibigay ng kapanatagan ng kalooban kapag alam nating tayo’y mayroong mahahawakan sa oras ng kagipitan, kalungkutan at kawalan ng pag-asa.

Sa buhay espirituwal ay ganito rin ang turo sa atin. Ito ang sinasaad sa Kanyang Salita sa 1 Corinthians 15:2.

“By this gospel you are saved, if you hold firmly to the word I preached to you. Otherwise, you have believed in vain.”

Humawak daw tayo, humawak ng mahigpit, buong kapit sa Salita ng Diyos, sa Magandang Balita na inihayag sa atin na si Hesus ang Tunay na Kaligtasan. Sa Kanya tayo kumapit, sa Kanya tayo humawak, sa Ebanghelyong tinanggap natin at naging saligan ng ating pananampalataya.

Saan ka humahawak ngayon? Ang kinakapitan mo ba’y matatag at nakakatiyak kang ligtas?

Kung hindi at nais mong matiyak ang kaligtasan at huwag mapahamak, kay Hesus tayo manalig at sumampalataya. Sa bisig Niya tayo humawak. Sa mga kamay Niya tayo kumapit ng mahigpit, at kaligtasa’y tiyak na mararanasan.

"Humawak ka!" Humawak ng mahigpit. Huwag bibitaw.

Isang pagbubulay-bulay.

Pahiram Lamang

PAHIRAM LAMANG

Sa Panulat ni Max Bringula

"For we brought nothing into the world, and we can take nothing out of it." – 1 Timothy 6:7

Isang kakatwang bagay ang aking napagmamasdan sa buhay na siyang nagaganap sa tuwina – na kapag tayo’y may hiniram, kadalasa’y ito’y di na naibabalik. Inari ng kanya ang hiniram lamang.

“Sa’yo ba ito? Sori po. Akala ko kasi akin eh. Hehehe…” ang abot-taingang ngiti na isasagot sa’yo sa pag iyong ipinaalala.

Nagkaka-amnesia. Nakakalimot. Ito ang nangyayari sa atin kung ang bagay na ipinahiram lang ay inari mo ng iyo at ikamamatay mo kapag ito’y inagaw at muling kinuha sa'yo.

“Akin yan…akin yan…” ang pagpupumilit mo marahil na parang batang nakikipaghilahan sa laruan at maglulupasay kapag pilitang inagaw.

Ang katotohanang ito'y mamamalas kung gaano natin pinapahalagahan ang mga bagay na ating taglay. Kung gaano natin ito binabantayan, niyayakap at minamahal ng higit pa sa Nagkaloob. Pagkat kadalasa’y labis ang pagmamahal natin sa ibinigay at ipinahiram lamang sa atin ng Diyos – tulad ng ari-arian, kayamanan, trabaho, negosyo, katanyagan, kapangyarihan at maging ang mga taong nakasama natin sa buhay, kaysa sa Nagkaloob ng mga ito.

Dito nasusukat kung sino at ano ang mahalaga sa atin. Na kapag ang ipinahiram sa atin ng Poong Maykapal ay muli Niyang kunin ay di tayo mistulang kastilyong buhanging guguho.

Pakatandaan, ang lahat na ating taglay at kung ano ang mayroon tayo ay pahiram lamang. Ito ang katotohanang inihahayag na Kanyang Salita na ating pinagbubulay-bulayan sa 1 Timothy 6:7, “For we brought nothing into the world, and we can take nothing out of it.”

Wala naman daw tayong bitbit nang tayo’y isilang sa mundong ito. Walang porselas, relos o kuwintas na nakasabit sa ating leeg. Walang celfon, digicam, laptop, PS3 o MP3 na ating hawak-hawak. Walang kaakbay, walang kayakap. Ang lahat ay pahiram lamang.

Ito ang katotohanang nakita rin ni Job nang kanyang winika “"Naked I came from my mother's womb, and naked I will depart." (Job 1:21)

Kung gayon, bakit ganoon na lamang ang ating paninimdim kapag ang pinahiram sa atin ay Kanyang ng kinuha? Bakit labis-labis ang pagyakap natin dito at ayaw nating bitawan kung kakailanganin na? Bakit ang pagmamahal natin dito’y higit pa sa dapat nating pag-ukulan ng wagas na pagmamahal?

Huwag maging maramot. Huwag maging makasarili. Huwang angkinin ang hindi sa atin.

Magbalik sa Kanya at ibalik sa Kanya ang sa ati’y ipinahiram lamang – ang buhay, panahon, kalakasan, karunungan, at mga pagpapalang materyal. Ipagpasalamat ang mga taong ipinahiram Niya sa atin upang may makasama sa panahon ng ating buhay.

Ang lahat ng ito’y pahiram lamang.

Isang Pagbubulay-bulay sa Kaniyag Salita.

Recommended Reading: Ecclesiastes 3:12-17