Undas o Todos Los Santos - yan ang tawag sa atin sa holidays na ginaganap din sa iba’t ibang bahagi ng mundo tuwing sasapit ang November 1 which is All Saints Day at November 2 na All Souls Day naman.
Tinatawag itong Undas o Todos Los Santos sa dahilang ipinagdiriwang ang holidays na ito sa atin tuwing November 1 lamang na siyang regular holiday, bagama’t nai-extend ang pagdiriwang hanggang November 2 at idinideklara na ito na special non-working holiday.
Undas – ano nga ba ang kahalagahan ng tradisyong ito kung saan inaalala ang mga yumao ng mahal sa buhay o kamag-anak o kaibigan. Kung saan bilang pag-alala ay nililinis ang kanilang libingan. Inaalis ang mga damo at iba pang mga kalat na naipon. Pinipinturahan ang nitso ng bagong pinturang puti. Sinisindihan ng kandila at inaalayan ng mga bulaklak at mga pagkain.
Natatandaan ko nung araw, si Nanay ay gagawa ng biko at iba’t ibang kakanin o kaya’y pansit o spaghetti pa nga kung minsan, at ito’y ilalagay sa may altar kasama ang sinindihang kandila. Para raw sa mga patay, sa paniniwalang ang kaluluwa nila’y bumabalik at kakanin ang pagkaing inialay. Marahil pagod sa kanilang malayong paglalakbay.
At dahil curious naman si ako, pagmamasdan ko nga kung may kakain. Pero wala naman. Yun pala ang kakain ay yung pusang malaki ang ulo. Ako po yun, hehehe… Dahil pagkatapos ng ilang oras ay kami na rin ang kakain nung pagkaing inialay sa patay. Ayaw niya kasi eh sa loob-loob ko.
Sa Pilipinas, kakaiba ang pagdiriwang na ginagawa sa All Saints Day at All Souls Day. Ito’y nagiging isang family reunion kung saan sama-samang pupunta ang magkakamag-anak sa sementeryo. Gayundin ang mga magkakaibigan at magbabarkada. Bumubuhos kumbaga ang mga tao. Doon sila kakain sama-sama dala ang gitara o videoke para mag-kantahan, at baraha para mag-tongits marahil. Isang kakaibang pag-alala sa mga namatay na.
Kaya lamang, nakikipagdiwang din kaya ang mga patay sa kanila? Natutuwa rin kaya sila? Nakikihalakhak, nakikiinom, kumakain, kumakanta, naglalaro ng tong-its. Maaaring oo, maaaring hindi sa dahilang sila’y mga patay na at mga espiritu na lamang, na naghihintay tulad ng mga buhay pa ng muling pagbabalik ng Panginoon sa Araw ng Paghuhukom kung saan ang mga kumilala sa Panginoon na mga namatay na ay muling mabubuhay suot ang isang "glorified body" at kasama ng mga buhay pa na daratnan ng Panginoon sa Kanyang muling pagbabalik ay aakyat sa alapaap. Ito yung tinatawag nating rupture. Mababasa po natin ang tungkol dito sa 1 Thessalonians 4:13-18.
Ito ang katotohanan – na muling babalik ang Panginoon upang sunduin ang mga sumampalataya sa Kaniya – ang mga namatay na at mga buhay pa na kumilala sa Kaniya bilang Panginoon at Tagapagligas - upang makasama sa tahanang ginawa Niya para sa atin.
Kung gayon, mas mainam na ang pagdiriwang natin ng Undas ay isang pag-alala ng magaganap sa Kanyang muling pagbabalik, sa halip ng pag-alala lamang ng mga yumaong mahal natin sa buhay na nauna ng lumisan sa daigdig na ito.
Mas magiging makabuluhan ang pag-alala sa mga namatay na kung tiyak nating taglay nila ang buhay na walang-hanggang kaloob ng Diyos pagka’t nung sila’y buhay pa at kasama natin ay ating naibahagi ang Magandang Balita ng kaligtasan.
Mas mainam na ipagdiwang at pahalagahan ang mga araw na kasama pa natin ang ating mga magulang, mga kapatid, asawa, mga anak, kaibigan, ka-trabaho, kabarkada, kapamilya’t kapuso, pagka’t habang sila’y buhay pa, may pagkakataon tayo na maibahagi sa kanila ang Kaligtasang alay ng Panginoon. May pagkakataon tayong masambit sa kanila ang ating wagas na pagmamahal. May pagkakataon tayong pasalamatan sila sa kanilang kabutihan at kagandahang-loob. May pagkakataon tayong sabihing “pinatatawad na kita” kung may nagawa man sila sa atin. Pagka’t pag lumipas ang araw na di natin ito nagawa – maaaring di na muling bumalik pa ang panahon at pagkakataong tulad nito.
Undas – di lamang dapat ito pag-alala sa mga namatay na, bagkus isang pagdiriwang ng muli Niyang pagbabalik kung saan ang mga namatay na kumilala kay Kristo at tayong mga buhay pa na nananampalataya sa Kaniya ay muling magkakasama.
Ito ang tunay na Undas na sa Ingles ay All Saints Day. Pagka't ang lahat na kumilala sa kaniya ay tunay na pinabanal Niya na at tinaguraing "saints", tulad ng binabanggit sa Romans 1:7 - To all in Rome who are loved by God and called to be saints.
Tinatawag itong Undas o Todos Los Santos sa dahilang ipinagdiriwang ang holidays na ito sa atin tuwing November 1 lamang na siyang regular holiday, bagama’t nai-extend ang pagdiriwang hanggang November 2 at idinideklara na ito na special non-working holiday.
Undas – ano nga ba ang kahalagahan ng tradisyong ito kung saan inaalala ang mga yumao ng mahal sa buhay o kamag-anak o kaibigan. Kung saan bilang pag-alala ay nililinis ang kanilang libingan. Inaalis ang mga damo at iba pang mga kalat na naipon. Pinipinturahan ang nitso ng bagong pinturang puti. Sinisindihan ng kandila at inaalayan ng mga bulaklak at mga pagkain.
Natatandaan ko nung araw, si Nanay ay gagawa ng biko at iba’t ibang kakanin o kaya’y pansit o spaghetti pa nga kung minsan, at ito’y ilalagay sa may altar kasama ang sinindihang kandila. Para raw sa mga patay, sa paniniwalang ang kaluluwa nila’y bumabalik at kakanin ang pagkaing inialay. Marahil pagod sa kanilang malayong paglalakbay.
At dahil curious naman si ako, pagmamasdan ko nga kung may kakain. Pero wala naman. Yun pala ang kakain ay yung pusang malaki ang ulo. Ako po yun, hehehe… Dahil pagkatapos ng ilang oras ay kami na rin ang kakain nung pagkaing inialay sa patay. Ayaw niya kasi eh sa loob-loob ko.
Sa Pilipinas, kakaiba ang pagdiriwang na ginagawa sa All Saints Day at All Souls Day. Ito’y nagiging isang family reunion kung saan sama-samang pupunta ang magkakamag-anak sa sementeryo. Gayundin ang mga magkakaibigan at magbabarkada. Bumubuhos kumbaga ang mga tao. Doon sila kakain sama-sama dala ang gitara o videoke para mag-kantahan, at baraha para mag-tongits marahil. Isang kakaibang pag-alala sa mga namatay na.
Kaya lamang, nakikipagdiwang din kaya ang mga patay sa kanila? Natutuwa rin kaya sila? Nakikihalakhak, nakikiinom, kumakain, kumakanta, naglalaro ng tong-its. Maaaring oo, maaaring hindi sa dahilang sila’y mga patay na at mga espiritu na lamang, na naghihintay tulad ng mga buhay pa ng muling pagbabalik ng Panginoon sa Araw ng Paghuhukom kung saan ang mga kumilala sa Panginoon na mga namatay na ay muling mabubuhay suot ang isang "glorified body" at kasama ng mga buhay pa na daratnan ng Panginoon sa Kanyang muling pagbabalik ay aakyat sa alapaap. Ito yung tinatawag nating rupture. Mababasa po natin ang tungkol dito sa 1 Thessalonians 4:13-18.
Ito ang katotohanan – na muling babalik ang Panginoon upang sunduin ang mga sumampalataya sa Kaniya – ang mga namatay na at mga buhay pa na kumilala sa Kaniya bilang Panginoon at Tagapagligas - upang makasama sa tahanang ginawa Niya para sa atin.
Kung gayon, mas mainam na ang pagdiriwang natin ng Undas ay isang pag-alala ng magaganap sa Kanyang muling pagbabalik, sa halip ng pag-alala lamang ng mga yumaong mahal natin sa buhay na nauna ng lumisan sa daigdig na ito.
Mas magiging makabuluhan ang pag-alala sa mga namatay na kung tiyak nating taglay nila ang buhay na walang-hanggang kaloob ng Diyos pagka’t nung sila’y buhay pa at kasama natin ay ating naibahagi ang Magandang Balita ng kaligtasan.
Mas mainam na ipagdiwang at pahalagahan ang mga araw na kasama pa natin ang ating mga magulang, mga kapatid, asawa, mga anak, kaibigan, ka-trabaho, kabarkada, kapamilya’t kapuso, pagka’t habang sila’y buhay pa, may pagkakataon tayo na maibahagi sa kanila ang Kaligtasang alay ng Panginoon. May pagkakataon tayong masambit sa kanila ang ating wagas na pagmamahal. May pagkakataon tayong pasalamatan sila sa kanilang kabutihan at kagandahang-loob. May pagkakataon tayong sabihing “pinatatawad na kita” kung may nagawa man sila sa atin. Pagka’t pag lumipas ang araw na di natin ito nagawa – maaaring di na muling bumalik pa ang panahon at pagkakataong tulad nito.
Undas – di lamang dapat ito pag-alala sa mga namatay na, bagkus isang pagdiriwang ng muli Niyang pagbabalik kung saan ang mga namatay na kumilala kay Kristo at tayong mga buhay pa na nananampalataya sa Kaniya ay muling magkakasama.
Ito ang tunay na Undas na sa Ingles ay All Saints Day. Pagka't ang lahat na kumilala sa kaniya ay tunay na pinabanal Niya na at tinaguraing "saints", tulad ng binabanggit sa Romans 1:7 - To all in Rome who are loved by God and called to be saints.
All Saints Day! - Isang pagbubulay-bulay sa pagdiriwang ng Undas.
Posts
No comments:
Post a Comment