"Sayang! " - isang expression na ating kadalasang naririnig kapag may isang oportunidad o pagkakataong abot-kamay na natin, subalit lumagpas pa at di na-enjoy o nakamit dahil na rin marahil sa kapabayaan o kawalan ng interes o paniniwala.
O kaya nama'y kapag ang isang bagay na gustung-gusto natin ay napunta sa iba, mariin nating nasasambit ang katagang "Sayang!'
Nung dekada 70 ay sumikat ang awiting may titulong "Sayang " na noo'y inawit at pinasikat ni Claire dela Fuente. Tanda nyo pa ba ito? Aminin....
Bagama't ngayon ay may bago ng version ang "Sayang " na inawit naman ng Parokya ni Edgar. Alam nyo ba ito? Ako, alam ko... kapanahunan ko kasi ito eh. hehehe....
Kaylan nga ba natin huling nabigkas ang salitang "Sayang! "?
Sayang dahil maraming pagkakataong ibinigay sa atin na bahaginan ng Salita ng Diyos ang isang kaibigan, kapamilya, kapuso, kababayan, ka-opisina, kakuwarto, kabarkada, ka-tropa, ka-eskuwela, at iba't iba pang ugnayan natin sa isa't isa, subalit lumagpas ang pagkakataong iyon na di man lamang natin nabigkas ang mga Salitang magdudulot sana sa kanila ng buhay na walang-hanggan pagka't dumating ang panahon na pumawi na sila sa ating paningin. Ang pagkakataong iyon ay nawala na. "Sayang! Ba't di ko man lang nasabi sa kaniya nung andito pa siya," ang iyo na lamang naibulalas, habang ang lungkot at panghihinayang ay iyong damang-dama.
Sabi sa James 4:14, "For what is your life? It is even a vapor that appears for a little time and then vanishes away." Sandali nga lamang ang buhay ng tao. Kani-kanina lamang kausap o kasama mo, maya-maya'y wala na. Hindi natin tiyak hanggang kailan o di natin hawak ang buhay ninuman. Mahaba man o maikli ang itagal ng tao sa mundong ito, di pa rin siya maipaparis sa walang-hangganan. What is 70, 80 or more years of life here on earth compared to eternity. It is not even a dot. Kung kaya't wag nating sayangin ang pagkakataon, upang di natin masambit kinalaunan ang katagang "Sayang! "
O kaya nama'y kapag ang isang bagay na gustung-gusto natin ay napunta sa iba, mariin nating nasasambit ang katagang "Sayang!'
Nung dekada 70 ay sumikat ang awiting may titulong "Sayang " na noo'y inawit at pinasikat ni Claire dela Fuente. Tanda nyo pa ba ito? Aminin....
Bagama't ngayon ay may bago ng version ang "Sayang " na inawit naman ng Parokya ni Edgar. Alam nyo ba ito? Ako, alam ko... kapanahunan ko kasi ito eh. hehehe....
Kaylan nga ba natin huling nabigkas ang salitang "Sayang! "?
Sayang dahil maraming pagkakataong ibinigay sa atin na bahaginan ng Salita ng Diyos ang isang kaibigan, kapamilya, kapuso, kababayan, ka-opisina, kakuwarto, kabarkada, ka-tropa, ka-eskuwela, at iba't iba pang ugnayan natin sa isa't isa, subalit lumagpas ang pagkakataong iyon na di man lamang natin nabigkas ang mga Salitang magdudulot sana sa kanila ng buhay na walang-hanggan pagka't dumating ang panahon na pumawi na sila sa ating paningin. Ang pagkakataong iyon ay nawala na. "Sayang! Ba't di ko man lang nasabi sa kaniya nung andito pa siya," ang iyo na lamang naibulalas, habang ang lungkot at panghihinayang ay iyong damang-dama.
Sabi sa James 4:14, "For what is your life? It is even a vapor that appears for a little time and then vanishes away." Sandali nga lamang ang buhay ng tao. Kani-kanina lamang kausap o kasama mo, maya-maya'y wala na. Hindi natin tiyak hanggang kailan o di natin hawak ang buhay ninuman. Mahaba man o maikli ang itagal ng tao sa mundong ito, di pa rin siya maipaparis sa walang-hangganan. What is 70, 80 or more years of life here on earth compared to eternity. It is not even a dot. Kung kaya't wag nating sayangin ang pagkakataon, upang di natin masambit kinalaunan ang katagang "Sayang! "
Sayang dahil di mo man lang naipahiwatig at naiparinig ang salitang "mahal kita" o kaya nama'y "pinatatawad na kita". Ang panahon kapag lumipas ay di na maibabalik pa. Ang pagsisisi ay laging nasa huli, sabi nga nila. Kung kaya't wag nating hintayin ang huling sandali. Habang may panahon at pagkakataon, wag nating ipabukas ang nararapat gawin. Iparinig, ipadama, sambitin ang nais ng puso at siyang ibig ng Diyos.
Sayang dahil maraming pagkakataong ibinigay sa atin na makapaglingkod sa Kanyang kaharian subalit di natin ginawa o binibigyan ng pansin. Pagkakataong maka-awit, tumugtog, magturo, manguna sa pag-aaral, magsundo, mag-akay, magbigay at maghandog, at iba't iba pang paglilingkod sa iglesya o simbahan, sa lipunan at sa kapwa-tao, subalit ito'y ating pinagpapabukas, o kaya nama'y pilit na itinatanggi o isinasantabi.
Sabi sa Matthew 6:19-20, "Do not lay up for yourselves treasures on earth, where moth and rust destroy and where thieves break in and steal; but lay up for yourselves treasures in heaven, where neither moth nor rust destroys and where thieves do not break in and steal."
Ang bawat araw na idinurugtong ng Panginoon sa ating buhay ay isang pagkakataong makapag-impok ng kayamanan sa langit na di natutupok, inaanay, ninanakaw, o kinakalawang. Higit ito sa mga materyal na bagay na ating iniimpok, minimithi at pinagpapaguran na dagling natutupok, inaanay, ninanakaw, o kinakalawang, ayaw man natin o hindi.
Darating ang panahon na gustuhin man nating maglingkod o gumawa ng magagandang bagay ay di na natin magawa pagkat tayo'y maaaring wala ng lakas dahil sa katandaan, o kaya nama'y wala ng buhay.
Kung kaya't sabi nga "habang may sikat ang araw" sikapin nating gumawa. Wag na nating hintayin pa na kumulimlim, bumagyo o magdilim, pagka't sa panahong iyon, di na tayo makagagawa pa. At ang masasambit na lamang natin ay "Sayang! "
"Sayang! " Yan ba ang katagang nasasambit mo kadalasan?
Yan ba ang katagang babanggitin mo kinalaunan?
Nawa'y hindi, kungdi "Salamat " ang mamumutawi sa iyong labi pagkat di mo sinayang ang pagkakataong Kanyang ibinigay.
Pagpapala Niya'y sumaatin lagi!
Posts
No comments:
Post a Comment