Narinig nyo na ba ang kwento tunkol sa isang asno (o sa ingles ay donkey) na dahil sa kakulitan ay nahulog sa balong malalim?
Kung hindi pa, ganito po yon.
One day, isang araw, ang asno na ito ay nagliwaliw at iniwan ang kanyang amo na noo’y nagtratrabaho sa bukid. Nilibot niya ang kagubatan at pinagmasdan ang kagandahan ng mga puno’t bulaklak pati na ng ibang mga hayop. Aliw na aliw siya sa mga naggagandahang paru-paro na lilipad-lipad. Nais niya sanang makipaglaro sa mga paru-parong ito, kung kaya’t ito’y kaniyang hinabol. Habang ang paru-paro ay lilipad-lipad, ang asno nama’y tatak-takbo, animo’y batang-paslit na nakikipaghabulan.
Subalit sa di kanais-nais na pangyayari ang pasaway na asno ay biglang nahulog sa balong malalim. Hindi niya napansin ang lumang balon na naroroon na di na ginagamit at halos pumantay na sa lupa, at doon nga’y siya ay nahulog.
Umalingawngaw sa kagubatan ang malakas na pag-atungal ng asno. Sa isip-isip niya “eto na ang huli kong sandali… hindi na ako sisikatan ng araw. Dito na ako malilibing ng buhay.” At siya’y muling umatungal.
At syempre pa, dumating to the rescue ang kanyang amo na labis na ikinatuwa ng asno. Abot-tainga ang kanyang ngiti kumbaga, bagama’t tuloy pa rin ang kanyang pag-atungal upang madaliin ang pagliligtas sa kaniya sa balon na iyon.
Inisip ng amo kung papaano iaahon ang asno sa balon. Matagal na pag-iisip. Dumaan ang mahabang sandali. Nainip na ang asno. At tulad ng pelikulang may “The End” sa hulihan, sa wakas, nakapagdesisyon din ang amo.
Napagtanto-tanto niya sa sarili, “tutal matanda na rin naman ang asno na ito at sobrang pasaway, mas mainam na marahil na siya’y ilibing na lamang ng buhay. Kung magkakagayon, mawawala na ang aking kunsumisyon."
At ganoon nga ang nangyari.
Tinawag ng amo ang kaniyang kapwa-magsasaka at sa pamamagitan ng pala ay sinimulan na nilang buhusan ng lupa ang balon.
Isa... dalawa... tatlo... at sunod-sunod pa ng buhos ng lupa ang bumagsak sa katawan ng asno at sa kaniyang paligid.
Binalutan ng lalo pang pagkasindak ang asno. Kung kaya’t ang kanyang pag-atungal ay muling lumakas. Pagkat ang dating pag-asang siya’y makakaligtas sa balon na iyon ay tuluyan ng naglaho.
At unti-unti, ang dating malakas na atungal ay nagsimulang humina, hanggang katahimikan na lamang ang mauulinigan. Nagtaka ang mga magsasaka. Wari nila, “patay na ang asno”.
Kung kaya’t ito’y kanilang sinilip pang-sumandali at sila’y nanggilalas sa kanilang namalas. “Buhay pa ang asno!” ang sigaw nila.
Yun pala, naka-isip ng paraan ang pasaway na asno. Bawat putik at dumi, bawa’t lupang bumabagksak sa kaniyang katawan, ito’y kaniyang inaalis, at ang lupa na natatanggal niya sa kanyang katawan ay siya namang kanyang tinutungtungan, hanggang ang lupa’y unti-unting tumataas, at tuluyang na siyang makaahon sa balong malalim.
Ang buhay ay tulad ng isang balong malalim kung saan tayo’y naroroon, bumagsak, nahulog at narapa.. Iba’t ibang dumi at lupa ang ibabato at ibubuhos sa atin. Mga problema’t mga pagsubok, mga pagtuligsa at paghamak, kahirapan at mga pagtitiis. Ang lahat ng ito’y ating mararanasan habang tayo’y naririto pa sa balat ng lupa. Subalit tulad ng asno, we need to shake off the dirt in our life and step on it.
Wag nating hayaang tayo’y madaganan, matabunan. We need to shake it off and step on it and stand up. Wag kang susuko, kid.
Ikaw ba’y nasa balong malalim? Tulad ka rin ba ng asno? Do we take the circumstances in our life as an opportunity to rise up higher from where we are.
Sabi ng Kaniyang mga Salita sa 1 Cor 10:13 - No temptation (or trials or difficulties in life) has seized you except what is common to man. And God is faithful; he will not let you be tempted (or tested) beyond what you can bear. But when you are tempted (and tested), he will also provide a way out so that you can stand up under it.
Wag kang susuko, kid…. pagka't Siya na tumawag at nagligtas syo ay tapat.
Ang Asno sa Balong Malalim – Isang Pagbubulay-bulay.
Kung hindi pa, ganito po yon.
One day, isang araw, ang asno na ito ay nagliwaliw at iniwan ang kanyang amo na noo’y nagtratrabaho sa bukid. Nilibot niya ang kagubatan at pinagmasdan ang kagandahan ng mga puno’t bulaklak pati na ng ibang mga hayop. Aliw na aliw siya sa mga naggagandahang paru-paro na lilipad-lipad. Nais niya sanang makipaglaro sa mga paru-parong ito, kung kaya’t ito’y kaniyang hinabol. Habang ang paru-paro ay lilipad-lipad, ang asno nama’y tatak-takbo, animo’y batang-paslit na nakikipaghabulan.
Subalit sa di kanais-nais na pangyayari ang pasaway na asno ay biglang nahulog sa balong malalim. Hindi niya napansin ang lumang balon na naroroon na di na ginagamit at halos pumantay na sa lupa, at doon nga’y siya ay nahulog.
Umalingawngaw sa kagubatan ang malakas na pag-atungal ng asno. Sa isip-isip niya “eto na ang huli kong sandali… hindi na ako sisikatan ng araw. Dito na ako malilibing ng buhay.” At siya’y muling umatungal.
At syempre pa, dumating to the rescue ang kanyang amo na labis na ikinatuwa ng asno. Abot-tainga ang kanyang ngiti kumbaga, bagama’t tuloy pa rin ang kanyang pag-atungal upang madaliin ang pagliligtas sa kaniya sa balon na iyon.
Inisip ng amo kung papaano iaahon ang asno sa balon. Matagal na pag-iisip. Dumaan ang mahabang sandali. Nainip na ang asno. At tulad ng pelikulang may “The End” sa hulihan, sa wakas, nakapagdesisyon din ang amo.
Napagtanto-tanto niya sa sarili, “tutal matanda na rin naman ang asno na ito at sobrang pasaway, mas mainam na marahil na siya’y ilibing na lamang ng buhay. Kung magkakagayon, mawawala na ang aking kunsumisyon."
At ganoon nga ang nangyari.
Tinawag ng amo ang kaniyang kapwa-magsasaka at sa pamamagitan ng pala ay sinimulan na nilang buhusan ng lupa ang balon.
Isa... dalawa... tatlo... at sunod-sunod pa ng buhos ng lupa ang bumagsak sa katawan ng asno at sa kaniyang paligid.
Binalutan ng lalo pang pagkasindak ang asno. Kung kaya’t ang kanyang pag-atungal ay muling lumakas. Pagkat ang dating pag-asang siya’y makakaligtas sa balon na iyon ay tuluyan ng naglaho.
At unti-unti, ang dating malakas na atungal ay nagsimulang humina, hanggang katahimikan na lamang ang mauulinigan. Nagtaka ang mga magsasaka. Wari nila, “patay na ang asno”.
Kung kaya’t ito’y kanilang sinilip pang-sumandali at sila’y nanggilalas sa kanilang namalas. “Buhay pa ang asno!” ang sigaw nila.
Yun pala, naka-isip ng paraan ang pasaway na asno. Bawat putik at dumi, bawa’t lupang bumabagksak sa kaniyang katawan, ito’y kaniyang inaalis, at ang lupa na natatanggal niya sa kanyang katawan ay siya namang kanyang tinutungtungan, hanggang ang lupa’y unti-unting tumataas, at tuluyang na siyang makaahon sa balong malalim.
Ang buhay ay tulad ng isang balong malalim kung saan tayo’y naroroon, bumagsak, nahulog at narapa.. Iba’t ibang dumi at lupa ang ibabato at ibubuhos sa atin. Mga problema’t mga pagsubok, mga pagtuligsa at paghamak, kahirapan at mga pagtitiis. Ang lahat ng ito’y ating mararanasan habang tayo’y naririto pa sa balat ng lupa. Subalit tulad ng asno, we need to shake off the dirt in our life and step on it.
Wag nating hayaang tayo’y madaganan, matabunan. We need to shake it off and step on it and stand up. Wag kang susuko, kid.
Ikaw ba’y nasa balong malalim? Tulad ka rin ba ng asno? Do we take the circumstances in our life as an opportunity to rise up higher from where we are.
Sabi ng Kaniyang mga Salita sa 1 Cor 10:13 - No temptation (or trials or difficulties in life) has seized you except what is common to man. And God is faithful; he will not let you be tempted (or tested) beyond what you can bear. But when you are tempted (and tested), he will also provide a way out so that you can stand up under it.
Wag kang susuko, kid…. pagka't Siya na tumawag at nagligtas syo ay tapat.
Ang Asno sa Balong Malalim – Isang Pagbubulay-bulay.
Posts
No comments:
Post a Comment