Mula sa Panulat ni Max Bringula"Pick me up and throw me into the sea," he replied. - Jonah 1:12
Ito ang tinuran ni Jonah sa mga tripulante ng barkong kanyang sinakyan na papunta sana sa Tarsis subalit sinalubong ng isang napakalakas na bagyo sa gitna ng karagatan.
Sa gayong kalagayan, bawat isang tripulante'y nanalangin sa kani-kanilang diyos sa pagnanais na maligtas sa kapahamakang maaaring maganap kung lumubog ang barkong sinasakyan. Samantalang itong si Jonah ay mahimbing ang tulog sa ibaba ng barko na animo'y dinuruyan. Hindi naging kasagutan ang kanilang dalangin. Lalo lamang nagngalit ang bagyo. Ang dagat ay lalo pang nag-alburoto.
“The sea was getting rougher and rougher…. the sea grew even wilder than before.” (Jonah 1:11, 13)
Kaya’t naisipan nilang magpalabunutan kung sino sa mga pasahero ang sanhi ng mala-delubyong bagyong nararanasan. Sino sa kanila ang may balat sa puwet, sabi nga ng matatanda.
Ganoon nga ang kanilang ginawa at nabunot ang pangalan ni Jonah. “Ikaw pala!” ang malakas nilang naisigaw. “Ano ang ginawa mo? Bakit ganoon na lamang ang galit ng iyong Diyos? Ano ang gagawin namin ngayon sa’yo upang humupa ang bagyo?”, ang sunod-sunod nilang tanong kay Jonah.
“Itapon ninyo ako sa dagat” ang tugon ni Jonah. “Batid ko na ako ang dahilan kung bakit nararanasan nyo ang bagyong ito. Ako ang salarin” ang pagpapakumbabang pag-amin ni Jonah.
Ganoon nga ang kanilang ginawa at ang dagat ay muling tumahimik. (Jonah 1:15)
Kaylan na tayo ay natutulad kay Jonah? Na sa halip na maging pagpapala tayo sa mga nasa paligid natin, tayo’y nagiging pabigat pa at nagiging sanhi ng kanilang pagdurusa.
Bilang mga lingkod Niya, tayo’y inatasang maging pagpapala sa iba. Ito ang hangarin ng Diyos sa atin tulad ng ipinangako Niya kay Abraham na mababasa natin sa Genesis 12:2.
“I will make you a great nation; I will bless you and make your name great; And you shall be a blessing.”
Pinagpapala tayo ng Diyos upang maging pagpapala rin. Kung kaya’t nawa’y ito ang ating gawin upang di magsisisi sa huli at magsasabing “ itapon ninyo ako sa dagat”.
Kapatid, kaibigan… nais ba natin ang gayon? Dahil sa ating pagsuway at pagsalangsang sa Diyos, kapahamakan ang sinasapit ng iba? Kung gayon, tuwirin ang landas at gawin ang mabuti upang di maranasang itapon sa dagat.
Isang pagbubulay-bulay.
Ito ang tinuran ni Jonah sa mga tripulante ng barkong kanyang sinakyan na papunta sana sa Tarsis subalit sinalubong ng isang napakalakas na bagyo sa gitna ng karagatan.
Sa gayong kalagayan, bawat isang tripulante'y nanalangin sa kani-kanilang diyos sa pagnanais na maligtas sa kapahamakang maaaring maganap kung lumubog ang barkong sinasakyan. Samantalang itong si Jonah ay mahimbing ang tulog sa ibaba ng barko na animo'y dinuruyan. Hindi naging kasagutan ang kanilang dalangin. Lalo lamang nagngalit ang bagyo. Ang dagat ay lalo pang nag-alburoto.
“The sea was getting rougher and rougher…. the sea grew even wilder than before.” (Jonah 1:11, 13)
Kaya’t naisipan nilang magpalabunutan kung sino sa mga pasahero ang sanhi ng mala-delubyong bagyong nararanasan. Sino sa kanila ang may balat sa puwet, sabi nga ng matatanda.
Ganoon nga ang kanilang ginawa at nabunot ang pangalan ni Jonah. “Ikaw pala!” ang malakas nilang naisigaw. “Ano ang ginawa mo? Bakit ganoon na lamang ang galit ng iyong Diyos? Ano ang gagawin namin ngayon sa’yo upang humupa ang bagyo?”, ang sunod-sunod nilang tanong kay Jonah.
“Itapon ninyo ako sa dagat” ang tugon ni Jonah. “Batid ko na ako ang dahilan kung bakit nararanasan nyo ang bagyong ito. Ako ang salarin” ang pagpapakumbabang pag-amin ni Jonah.
Ganoon nga ang kanilang ginawa at ang dagat ay muling tumahimik. (Jonah 1:15)
Kaylan na tayo ay natutulad kay Jonah? Na sa halip na maging pagpapala tayo sa mga nasa paligid natin, tayo’y nagiging pabigat pa at nagiging sanhi ng kanilang pagdurusa.
Bilang mga lingkod Niya, tayo’y inatasang maging pagpapala sa iba. Ito ang hangarin ng Diyos sa atin tulad ng ipinangako Niya kay Abraham na mababasa natin sa Genesis 12:2.
“I will make you a great nation; I will bless you and make your name great; And you shall be a blessing.”
Pinagpapala tayo ng Diyos upang maging pagpapala rin. Kung kaya’t nawa’y ito ang ating gawin upang di magsisisi sa huli at magsasabing “ itapon ninyo ako sa dagat”.
Kapatid, kaibigan… nais ba natin ang gayon? Dahil sa ating pagsuway at pagsalangsang sa Diyos, kapahamakan ang sinasapit ng iba? Kung gayon, tuwirin ang landas at gawin ang mabuti upang di maranasang itapon sa dagat.
Isang pagbubulay-bulay.
Posts
No comments:
Post a Comment