Pagal ka na ba?

“Who have I in heaven, but you? There is nothing on earth I desire besides you. My heart and my strength, many times they fail but there is one truth that always will prevail…God is the strength of my heart and my portion forever…”

Hango ito sa isang awit na aming ini-ensayo. Habang inaawit namin ito, dinarama ko ang tunay na kahulugan ng mensahe sa puso ko at nakaramdam ako ng panibagong sigla at kalakasan mula sa Kanya.

Totoo ang tinuran ng awit. Minsan, dumarating ako sa punto na para bang wala na akong lakas para lumaban. Napapagal. Nahahapo.

Sa dami ba naman ng problema at mga suliranin sa buhay, sa pamilya, sa paligid, sa trabaho, sa bansa at sa kung anu-ano pa. Minsan, di ko maiwasan na maapektuhan. Akala ko kakayanin ko sa sariling lakas, subalit hindi pala. Kulang ang aking lakas. Nakakahapo. Nakakapagod.

Subalit mayroong isang uri ng lakas upang mapagtagumpayan ang lahat ng ito... .ito ay ang kalakasang mula sa Dios.

Kung pagbubulay-bulayan natin ang bawat araw na lumilipas, maraming pagkakataon sa buhay natin na para bang tayo’y nagsasawa na. Parang ayaw na nating isipin na may pag-asa pa. Punong-puno tayo ng kabigatan sa buhay, tension, pressure, stress, kahinaan at kalungkutan. Nandito tayo malayo sa mahal sa buhay, nagsisikap para kanila, mapatapos ang mga anak sa pag-aaral, mabigyan ng magandang kinabukasan, makaahon sa kahirapan at makamit ang mga pangarap sa buhay. Subalit sa kabila ng ating pagtitiis, may mga pagkakataong darating ang mga kabiguan at kapaitan sa buhay. Mababalitaan natin, may mga pinagkakalokohan si misis o si mister. Ang mga anak, sobra sa mga bisyo at minsan pa, malalaman natin na buntis na o nag-asawa na ng wala sa panahon. Hindi na nakatapos ng pag-aaral, tapos sa magulang lahat iaasa ang bigat na pinapasan.

Nandiyan din ang mga pagkakataong ang mga mahal natin sa buhay ay papanaw na lamang ng bigla. Kausap o kasama mo kani-kanina lang, maya-maya’y o bukas ay wala na.

Masakit di ba? Dulot ay lungkot at pighati. Nakakapagod. Nakakapanlumo.

Okey lang sana kung ganoon lang. Pero di natatapos dito ang lahat. May mga pangyayari pang sadyang nakapagbibigay ng karagdagang lungkot.

Nandiyang mababalitaan natin ang maraming sakuna, bagyo, lindol, aksidente, rape, scandal, patayan, atbp. Balita ng nakawan, ng patayan, ng hiwalayan, balita, balita, balita! Nakakapagod na.

Dagdag pa ang pagtaas ng mga bilihin. Lahat na lang ay tumataas. Tumataas ang pamasahe, ang gasolina, ang kuryente, ang tubig, at iba pang mga bills. Tumataas din ang crime rate at poverty rate ng bansa. Tumataas ang ratings ng iba’t ibang shows. Tumataas din ang dami ng walang mga trabaho. Tumataas ang ang nakikipagsapalaran sa ibang bansa. Tumataas din ang nawawalan ng ama, ng ina o ng pamilya. Tumataas ang mga ka-text at ka-talk, so tumataas din ang bayad sa load.

At parang kulang pa. Pati ang mga nakapwesto sa pamahalaan ay nakapagdaragdag ng kapaguran sa puso’t isipan. Mga taong ang iniisip ay sariling interes at kapakanan lamang. Bangayan dito, bangayan doon. Siraan dito, siraan doon. Away-bati, bati-away. Pangako ngayon, pangako bukas, pangako na napako. Paikot-ikot na lang.

Nakakapagod na nga! Nakakapanlumo na.

Maraming pang mga bagay at pangyayari na kung iisa-isahin natin ay sadyang tayo’y panghihinaan ng loob at para bagang wala ng pag-asa.

Subalit katulad ng mensahe ng awit “My heart and my strength many times they fail, but there is one truth that always will prevail…”

Meron palang katotohanan na dapat nating malaman. Ang katotohanang “God is the strength of our heart and our portion forever”. Kaya anuman ang sitwasyon natin sa buhay, anuman ang kinatatayuan at kinalalagyan, lagi nating isa-isip at isa-puso na merong kalakasan na nagbubuhat sa Panginoon. Ito ang susi ng lahat para tayo magtagumpay. Kalakasang papawi ng ating kapaguran.

Napapagal ka na ba? Nahahapo?

May pag-asa pa…kung mananatili lamang tayo sa Kanya – ang tunay na tagapagkaloob ng kalakasang kailangan natin.

“We can do all things through Christ who gives us strength…” – Phil. 4:13

Isang pagbubulay-bulay.

**akda ng daddy ni EJ**

Twister (Ipo-Ipo) - chasing after the wind

"Twister". Maaaring pamilyar kayo sa salitang ito. Titulo siya ng isang action-drama English movie na ipinalabas noong 1996 na pinagbidahan nina Helen Hunt at Bill Paxton bilang mag-asawang researcher na parehong inaalam kung papaano huhulihin ang tornado, o ang isang rumaragasang hangin, o sa lokal na vernacular ay ipo-ipo.

"Twister" ang taguring sa tornado na minsa'y tinatawag ding "cyclone". Tinawag na twister ang tornado pagka't kung ito'y rumagasa ay paikot-ikot o animo'y nagtwi-twist at ang bahagi na maraanan ng kanyang pinaka-buntot ay tiyak na mawawasak, lalo na kung sadyang mabilis ito na umaabot minsan ng 200 hanggang 300 mph.

Ang tornado ay kadalasang nangyayari sa bahagi ng Amerika. Sa atin ay bibihira ito, kung meron man ay di tulad ng tornado sa Amerika, ito ay bahagya lamang at ang tawag natin dito ay ipo-ipo.

Sa pelikulang "Twister", hindi ang hangin ang animo'y humahabol sa tao upang manalasa, kungdi ang tao (ang mga karakter sa pelikulang ito) ang siyang humahabol sa hangin upang ilagay ito sa isang sisidlan.

Mahahabol nga ba ng tao ang hangin? Maisisilid ba siya sa isang tapayan? Mahahawakan ba siya ng ating mga kamay? Maigagapos ba natin ang ihip ng hangin?

Lawit na marahil ang iyong dila sa kakahabol, subalit di mo pa rin siya maigagapos. Pudpod na iyong talampakan, subalit di mo pa rin siya mahahawakan. Tuliro na iyong isip, subalit di mo pa rin siya maaapuhap.

Hindi nga mahahabol ng tao ang hangin.

Maaaring sa panaginip lamang, "Doon lang..." sabi nga sa awit noon ni Nonoy Zuniga. Sa panaginip marahil ay pwede. Hindi lang ang paggapos ng ihip ng hangin ang magagawa natin. Doon ay kaya natin ipunin lahat ng bituin, doon ay kaya nating ipagbawal buhos ng ulan, "sa panaginip lang ako may nagagawa" ang saad pa nga ng awit na ito.

Kung gayon, isang kahangalan ngang maituturing ang paghabol sa hangin. Isang walang-kabuluhang gawi kung iisipin.

Yan din ang namalas at napagtanto ni Solomon, ang pinakamatalinong tao na nabuhay sa ibabaw ng mundo. Wika niya sa Ecclesiastes 1:14, "I have seen all the things that are done under the sun; all of them are meaningless, a chasing after the wind."

May katotohanan ang tinurang ito ni Solomon. Ang lahat daw ng pinagsusumikapan ng tao, ang kanyang pinagpapaguran, ang umuubos ng kanyang panahon at kalakasan, ay mistulang isang paghabol lamang sa hangin. Walang kahulugan, walang katuturan, walang saysay.

Walang saysay pagka't hindi ang mga ito ang tunay na kahulugan ng buhay, o nagbibigay kahulugan sa ating buhay. Isang mistulang paghabol sa hangin ang magkamal ng limpak-limpak na kayamanan, ang marating ang rurok ng tagumpay, ang maitanyag at tanghaling pinakasikat at makapangyarihan, subalit salat naman at hikahos ang kaluluwa pagka't walang Diyos na pinanampalatayaan at pinaglilingkuran.

"Tatanda at lilipas din ako", sabi nga ng awit. Darating ang takdang araw ng ating paglisan sa mundong ito. May saysay ba ang panahong lumipas? May katuturan ba ang bawat araw na dumaraan? May kahulugan ba ang bawat pagdugtong ng Panginoon sa ating buhay?

O ito'y mistulang paghabol lamang sa hangin? Meaningless... a chasing after the wind.

"Twister" - paikot-ikot ba na mistulang ipo-ipo ang iyong buhay?

Naghahabol ka pa ba sa hangin?

May panahon pa. Hindi pa huli ang lahat. Habang may buhay ay may pag-asa. Sikapin natin na sa bawat pagdatal ng araw sa ating buhay, ito'y maging makahulugan, maging makabuluhan, magkaroon ng saysay, pagkat iniaalay natin sa tunay na may akda ang buhay.

"Now all has been heard; here is the conclusion of the matter: Fear God and keep his commandments, for this is the whole [duty] of man." - Ecclesiastes 12:13

Isang pagbubulay-bulay.

Pagpapala Niya'y sumaating lahat.

eMail Tips and Etiquette

Here are the main points to keep in mind.

1) Use a Descriptive Subject Line - dapat yung subject ay descriptive nung nilalaman ng eMails. So if you're receiving forwarded eMails and you need to reply to it, make sure that the subject is still related to the contents of your reply. Kung sa iyong reply ay medyo naiba yung topic o mayroon kang item na nais i-emphasize sa eMail, it is suggested that you modify the subject so that it would be descriptive of your thoughts or reply in the eMail. In this way, makakapag-save ito ng time and efforts ng readers dahil made-determine niya agad kung saan patungkol yung eMail through the subject, and he will not go to the motion of opening and reading every eMails in his/her Inbox.

2) Be Courteous and Respectful - this is self-explanatory, but very, very important. Sa eMail kasi (or in any other forms of correspondences) yung facial expressions and gestures ng sumusulat ay di nakikita nung readers, kung kaya't minsan nami-misconstrued ng bumabasa ang nais nating tukuyin. Akala nila, tayo'y galit na, pero di naman. O kaya'y maaaring ang dating natin sa mambabasa ay "mahangin", o "brutal", bagamat di naman, simply because of our use of inappropriate words.

Also note that if we use a capital, bold RED letters, we can be construed by readers as fuming mad and would burst out anytime. In short, using capital, bold RED letter means galit ka. Pag CAPITAL letters naman, it means you're putting emphasis to what you're saying (writing).

3) Avoid "Heat Of The Moment" Messages - what does this mean? Ibig sabihin, huminga ka muna ng malalim, mag-isip ng makasampu (o isandaang) beses bago sumagot sa eMails kung medyo ma-emosyonal ang eMail o medyo tumataas ang iyong high blood. Wag agad sagot ng sagot. Mag-esep-esep muna. In fact, kung pwedeng iwasang sumagot, mas mainam kung di naman talaga dapat. Sabi nga, "wise is the man who knows how to keep his big mouth shut up".

4) Don't Delay - Reply Promptly - Eto naman yung mga may time element involved o urgency. Dapat daw sagutin agad, kung di rin naman bisi. O kaya'y kung di maide-deliver agad yung requirements na hinihingi or nire-request, a reply to the sender that an appropriate action is being done on the request would be a lot better than a total disregard nor dilly-dallying from our end. Dapat malaman nung sender ng eMail na natanggap mo yung eMail nya kahit na nga di mo pa masagot agad o maibigay yung requirement na kailangan.

5) Avoid "Reply-to-All" - this is one important "to-do" item na dapat natin laging tatandaan. Kung di naman kailangang malaman ng lahat ang sagot mo sa eMail, mas makakabuting ang eMail reply mo ay naka-address lang sa mismong sender. If you click the "Reply-to-All" button kasi, di lang yung sender ang makaka-receive, kungdi maging yung naka-cc ay makaka-receive din ng sagot mo. Kung di naman concern yung mga naka-cc sa iyong reply, maiinis pa sila. So, mas mabuting sa sender ka lang mag-reply. Therefore, ang gagamitin mong button is "Reply" and not the "Reply-to-All".

ONCE MORE, BE CAREFUL WHEN YOU REPLY ALL TO A MESSAGE. Remember, you may reply to thousands of people by a simple click.

6) Avoid Forwarding Chain Letters - this is a big NO, NO... especially sa trabaho o sa office, at kahit na nga sa personal eMails. Chain letters profit no one but just a waste of time and monies. You better believe me.

Yun lamang po. Hope this simple but vital info / tips help.

Taguan, Sino ang Taya?

Naaalala nyo pa ba yung larong Taguan? Kung saan ang taya ay haharap sa isang puno o sa poste o dingding at tatakpan ang kaniyang mata ng kaniyang mga braso at pipikit, upang di niya makikita ang mga kalaro kung saan sila magtatago.

Habang ang taya ay nakapikit, magbibilang siya ng sampu o higit pa "isa-dalawa-tatlo-apat..." hanggang umabot ng sampu, dalampu..., habang ang iba naman ay kakaripas na ng takbo upang maghanap ng matataguan na di siya makikita o mahahanap, at pag tahimik na, imumulat niya ang kaniyang mga mata at sisimulan ng hanapin ang mga kalaro sa kanilang pinagtaguan.

Ang larong ito'y tinatawag na "Hide and Seek" sa Ingles.

Nung araw, nang ako'y bata pa (kunsabagay, bata pa rin naman aku ngayon), madalas kaming maglaro ng "Taguan ", lalo na pagsasapit na ang dilim. Yun bang nag-aagaw na ang liwanag at dilim.

Magaling akong magtago. In fact, mas magaling nga yata akong magtago, kaysa maghanap ng mga nagtago. Kaya parati akong taya. Pero, pag ako na ang magtatago, hirap silang hanapin ako. Eh kung saan-saan ba namang sulok ako papasok para makapagtago lang. Kung pwede lang sumuot ako sa saya ng Nanay ko para magtago ay gagawin ko wag lang akong makita.

Subalit habang ako'y nagtatago, yung saya na nadarama ko na di ako makita ng taya ay biglang napapalitan ng lungkot kapag sumasagi na sa isip kong ako'y nag-iisa. Mahirap palang mapag-isa. Mahirap pala ang magtago nang magtago.

Gayundin, kadalasan mas magaling tayong magtago kaysa maghanap. Magaling tayong magtago ng magtago.

Nung malaman nina Adan at Eba na sila'y nagkasala sa Diyos ay agad silang nagtago mula sa paningin Niya. "Nasaan kayo", ang tanong ng Diyos."Narinig namin ang inyong tinig at yapak, kung kaya't kami'y nagtago", sagot nila.

Si Adan at Eba ay nagtago sa Diyos dahil alam nilang sila'y nagkasala. Gayundin naman ang minsa'y ginagawa natin kapag tayo'y nagkakasala. Pilit nating itinatago ang ating maling gawi. Kumbaga, tulad ng ginawa nina Adan at Eba na pagtakip ng dahon sa kanilang hubad na katawan, gayundin ang ating ginagawang pagtakip sa ating mga pagkakasala.

Kung anu-anong pagtatakip ang ating ginagawa. Minsa'y may maskara tayong suot kapag kaharap na ang iba. Sa ating relasyon sa Diyos at sa kapwa (o kapatiran), kadalasa'y suot-suot natin ang isang maskara. Pilit na itinatago ang madilim na nakaraan. Pilit na itinatago ang masamang gawi na laging nagagawa. Tinatakpan natin, itinatago natin.

Magaling nga tayong magtago eh, na para bagang di rin tayo makikita o mahahanap kaya ng Diyos. Hindi baga't ang Diyos kailanma'y di natutulog o naiidlip. "He neither slumber nor sleep". Ang kanyang mga mata'y lagi nang nakamasid sa atin - tayo'y binabantayan, iniingatan, nililingap.

Magtago man tayo ng magtago, matatagpuan pa rin tayo ng Diyos. Mahahanap Niya pa rin tayo. Hindi tayo nilikha ng Diyos upang magtago sa Kaniya. Kung kaya't tayo'y dapat ng lumabas mula sa ating pinagtataguan. Sa halip na magtago, tayo'y maghanap.

Hanapin natin Siya. Siya'y nandiyan lamang. Just a prayer-away. Mula sa mga maling gawa, mula sa kasalanan, tayo'y lumabas sa ating pinagtataguan, at ating hanapin Siya.

Ikaw ba'y nagtatago, o naghahanap na?

Isang pagbubulay-bulay, "Taguan, sino ang taya?"

More pics on Kalayaan 2008

Kutsara't Tinidor

"Uy... may bisita kayong lalaki," ang bulalas ng aking tiyahin nang aksidenteng mahulog mula sa mesa ang tinidor na aking gamit habang nananghalian.

Madalas kong naririnig sa mga matatanda ang salitang ito, maski na kay Nanay nung araw. Na kapag nahulog daw ang tinidor ay may bisitang lalaki, at kung kutsara naman ay may bisitang babae. Sa isip-isip ko "anu kayang kinalaman ng kutsara't tinidor sa kung sino ang bisitang darating?" Eh kung kutsarita kaya ang nalaglag, ibig bang sabihin ay batang babae naman ang darating? Eh anu kaya naman sa batang lalaki? Maliit na tinidor? Hmm... teka, anu bang tawag sa maliit na tinidor?

Ang mga ganitong bagay ay ilan lang sa mga pamahiing maririnig mo pa sa kamalayan ng mga Pilipino hanggang sa ngayon na tayo ay nasa computer o supersonic age na. Ito'y mga paniniwalang ipinamana pa sa atin ng ating mga ninuno o nina lolo't lola. Ang pamahiin o superstitious beliefs ay yaong mga kakatwang kapaliwanagan o paniniwala sa mga bagay o kaganapan na nagsasaad ng maaaring mangyari sa tao o sinuman bagama't wala namang direktang kaugnayan ang mga bagay o kaganapang ito sa tao.

Tulad na lamang na "kapag may tumawid daw na pusang itim sa iyong harapan habang ika'y naglalakad o nagmamaneho kaya," wag na raw tumuloy sa pupuntahan dahil may peligrong nakaabang. Anu kaya ang kinalaman ng pobreng pusang itim sa iyong pupuntahan? Eh paano na lang kung napakahalaga ng iyong commitment ng araw na iyon? Ito ba'y ipagpapaliban mo dahil lang sa pusang itim? "Sana, pusang puti na lang ang dumaan," sambit mo pa marahil.

Gayundin naman na "kapag may aalis daw ng bahay at nagkataong may kumakain pa ," iikot daw ang pinggan ng dalawa o maka-ikatlong beses upang ang taong aalis ay maka-iwas sa anu mang disgrasyang magaganap. Anu kaya ang kinalaman ng pinggan at ang pag-ikot nito sa kapamahakang maaaring mangyari kung meron man? May timon kaya ito o kamay na pwedeng pumigil sa magaganap?

Meron pa nga na "kapag may kasamang binata o dalaga sa pagkain ay wag raw agad magliligpit ng kinainan" dahil baka raw di makapag-asawa ang mayuming dalaga at makisig na binata, at mapag-iwanan ng biyaheng Bikol, kumbaga. Anu kaya ang kinalaman ng pinagkainan sa ngalan ng pag-ibig o sa puso o kasing-kasing kung ito ba'y tatamaan ng pana ni Kupido o hinde?

Sadya ngang napakarami ng mga pamahiing tulad nito.. at siguro kung iisa-isahin natin ang mga pamahiing pamana sa atin ng henerasyong nagdaan ay aabutin tayo ng siyam-siyam, o ng pag-itim ng tagak at pagputi ng uwak.

May kasabihan ang matatanda, "Ang makinig sa sabi-sabi ay walang bait na sarili." Hindi raw dapat agad-agad nagpapaniwala. Paka-isipin daw muna ito ng maigi. Pagka't ang lahat ng bagay ay ginawa ng may kadahilanan. Dapat itong gamitin sa tamang pamamaraan o sa akmang layunin ng may akda nito.

Tulad ng kutsara't tinidor. Ito ay ginawa upang gamitin sa pagkain. Ang kutsara upang ipangkuha ng kanin at ulam, at katulong ng tinidor, ay maiabot sa bibig natin ang masarap na pagkain upang malasap ang linamnam ng lutuin.

Hindi ginawa ang kutsara't tinidor upang maging taga-anunsiyo ng bisitang darating. Gayundin na ang pusang itim ay di nilikha upang gawing warning sign, o ang pinggan o pinagkainan upang maging bolang kristal na magsasabi ng ating kapalaran.

Pagkat wala namang makababatid ng magaganap sa buhay ng tao kungdi ang Diyos na rin na nagpahiram sa atin ng angking buhay. Payak at may hangganan ang ating kaisipan upang matalos ng lubusan o matanto ng buo ang magaganap sa bukas.

God in His sovereign will allows things to happen for a reason. Similarly, He created us for a purpose. Walang nagaganap sa atin by chance, o kaya'y sanhi ng mga bagay, o kaganapan. Walang swerti, walang malas. Bagkus sa pamamagitan ng ating pananalig at pagsunod sa Kaniya, ang mga bagay na mabuti ay nagaganap sa ating buhay, at sa atin namang di pagsunod, ang masama o di mabuti ang nararanasan.

Tulad ng kutsara't tinidor na dapat gamitin sa akmang layunin ng pagkakagawa rito, gayundin ang ating buhay, ito'y ipinagkaloob sa atin upang magamit sa ini-akda Niyang layunin - ang layuning magamit Niya sa Kanyang kapurihan at sumunod sa Kaniyang kalooban.

"I praise you because I am fearfully and wonderfully made; your works are wonderful, I know that fully well." (Psalms 139:14)

Tayo'y Nilikha Niya sa Kanyang kapurihan lamang.Isang pagbubulay-bulay.

Pagpapala Niya'y sumaating lahat.

kuya Max

PACMAN - Karangalan ng Bayan, Inspirasyon ng OFWs

PACMAN - Karangalan ng Bayan, Inspirasyon ng mga OFWs

"Pacquiao DVD...Pacquiao DVD..." ang pa-simpleng tawag na maririnig mo (bagamat' di naman kalakasan) kapag naparaan ka sa harap ng isang supermarket sa may malapit sa Al Ramaniyah na puntahan ng maraming Pilipino para mamili, mamasyal at magpalipas ng oras. Sa halagang sais riyals o higit pa ay iniaalok ng ilang mga Indiyano sa mga Pilipinong dumaraan doon ang DVD copy ng katatapos na laban ni Pacquiao kay Diaz. May mga Pilipino rin na nagtitinda nito sa mas mababa namang halaga na sinko riyals.

Nakatutuwang isipin, sadya ngang sikat na si Pacquiao, na tinataguriang ding si Pacman. Kilala siya kahit ng mga ibang lahi. Ang bagay na ito ay sadya namang nagpapatayog ng karangalan ng isang Pilipino. Taas-noo mong maipangangalandakan na ika'y "isang Pilipino".

Masarap ang pakiramdam na nagtatagumpay ang isang kababayan lalo na kung sa buong mundo. Ang tagumpay ni Pacquiao ay tagumpay din ng bawat isang Pilipino. Ang laban niya ay laban din ng buong sambayanang Pilipino. Inaabangan...kinasasabikan

Bawat tama ng kanyang kamao sa kalaban ay napapa-iglas din ang ating kamao na animo'y ikaw si Paquiao. Umiilag ka rin kapag darating na ang suntok ng kalaban at marahil dama mo rin ang pagdapo nito.

Ang iba'y napapasigaw sa pagragasa ng suntok ni Pacquiao sa kalaban. "Kawawa naman si Diaz", sambit ng isa kong kasama habang pinapanood namin ang nabiling DVD copy. Halos mabasag na nga ang mukha ng kalaban sa lakas ng suntok na pinakawawalan ni Pacman. Kaliwa't kanan. Halos matuliro si Diaz sa sunod-sunod na pagdatal ng kamao ni Pacman.

Nagbubunyi ka sa muling tagumpay ni Pacman, isa, dalawa hanggang apat na ang kanyang titulong hawak. Ano kaya ang susunod? Marahil mas malakas at hebigat ang susunod na kalaban ni Pacman. "Public Enemy No. 1" na nga ang turing sa kanya ng mga kapwa boksingero sa ibang bansa.

Isang karangalan ngang maituturing si PACMAN. Halos buong mundo ang nag-aabang sa kanyang laban. Isinisigaw ang pangalang "Pacquiao!!!". Kay gandang pagmasdan ang pagwagayway ng bandilang Pilipinas habang itinataas ang kamay ni PACMAN. Ito'y pumapawi ng kawalan ng pag-asa sa karamihang kababayan natin dahil sa patuloy na krisis na nararanasan ng ating bansa, man-made o kalamidad man. Dagdag pa ang walang-patid na pagtaas ng mga bilihin at walang-pakundangang graft and corruption sa alin mang ahensiya ng pamahalaan.

Ang tagumpay ni PACMAN ay nagbigay ng inaasam-asam na liwanag sa animo'y madilim na bukas na kinahaharap ng ating bayan. Ang karangalang natatamo ni PACMAN sa patuloy na tagumpay niya sa larangan ng boksing ay nagsisilbing inspirasyon din sa milyun-milyong OFWs tulad natin.

Ang kanyang lakas, tapang at liksi, determinasyon at disiplina sa sarili, mga katangiang taglay ni PACMAN upang makamit ang sunod-sunod na tagumpay, ay siyang mga katangian din na nais taglayin ng bawat overseas Filipinos upang magtagumpay sa kanya-kanyang larangan at trabahong kinabibilangan. Ang laban ni PACMAN ay laban ng bawat Pilipino, ng bawat OFWs.

Ang tagumpay ni PACMAN ay tagumpay din ng bawat Pilipino, ng bawat OFWs. Tagumpay laban sa kahirapan. Tagumpay laban sa mga masasamang elemento ng lipunan. Tagumpay laban sa mga mapang-aping kalakaran na umiiral sa kapaligiran.

Subalit tulad ni PACMAN, sa bawat laban ay may tagumpay. Ang bawat pagsubok ay may hangganan at mga aral na natutunan. Sa bawat pakikibaka ay may liwanag na masisilayan.

Determinasyon, sipag at lakas ang tanging armas ng bawat isa upang humarap sa masalimuot na takbo ng buhay. Salamat na may isang PACQUIAO na nagdudulot ng karangalan sa bayan upang bumangon at itanghal ang "galing at husay ng Pilipino" at ipagdiwang ang kasarinlan ng Bayang Sinilangan.

May pag-asa pa ngang naghihintay. Kung ang bawat Pilipino at OFWs ay magtataglay ng determinasyong magtagumpay sa kanya-kanyang larangan at sisikaping linangin ang magagandang katangiang angkin.

Sa ating pakikibaka sa takbo ng buhay, tulad ni Pacman, suntok nati'y dapat tumatama, hindi animo'y suntok-hangin lamang. Kailangan ang pagsisikap, ang lakas ng loob sa pagharap sa mga pagsubok at suliraning kinahaharap, personal man o panlipunan. Tulad ni Pacman, suntok ng kalaban dapat nating maiilagan gamit ang angking talino at magandang pananaw at prinsipiyo sa buhay. Dagdag pa ang patuloy na pananalig sa Poong Maykapal.

PACMAN, tunay ngang karangalan ka ng bayang Pilipinas. Inspirasyon ka ng milyun-milyong manggawang Pilipino sa labas ng bansa.

Mabuhay ka PACMAN!

Mabuhay ang bayang Pilipinas!

Mabuhay ang bawat OFWs.