Mula sa Panulat ni Max Bringula For no matter how many promises God has made, they are "Yes" in Christ. And so through him the "Amen" is spoken by us to the glory of God. - 2 Corinthians 1:20
“Sure na!” yan ang isinisigaw natin kung tiyak na tiyak na tayo sa ating gagawin. Isang paniniguro sa kausap na tutuparin ang pangakong binigkas.
“This time, sure na sure na. Pramis. Mamatay man ang pusa ng kapitbahay namin” ang pahabol pang sambit na ang ibig sabihin, walang makapipigil sa kanya kahiman harangan ng isang libo’t isang daang sibat.
Yun nga lamang, ang pangako’y lagi pa ring napapako. Parang iginuhit sa hangin na agad inililipad papalayo sa paningin, o kaya’y inilista sa tubig na agad napaparam pagkatapos maisulat.
Ilan na kayang mga natanguang commitments ang ating di napuntahan at natupad? Mga pagkakautang na dapat bayaran o bagay na hiniram na dapat isauli subalit lumilipas ang panahon ay di pa rin naibabalik hanggang magkalimutan na’t magkaroon ng amnesia o Alzheimer disease.
Ang tao raw kasi ay sadyang marupok at kay daling lumimot.
Subalit hanggang kaylan kaya tayo mananatiling ganito? Na kahit sa ating espirituwal na buhay tayo’y di nakakasunod at nakakatupad sa tipanan natin sa Diyos? Madalas Siya ang naghihintay sa ating pagtugon at pagtalima. At tayo’y nananatiling nakaupo’t walang ginagawa upang tupdin ang kasunduang binitawan na Siya lamang ang ating Panginoon at wala ng iba. Na Siya lamang ang ating paglilingkuran at aalayan ng ating panahon at kalakasan.
Buti na lamang nananatiling tapat ang ating Diyos. Gaano man karami ang Kanyang mga pangako, ito’y di Niya kinalilimutan. Nananatili itong “Yes” magpakailanpaman. Di nagbabago ng isip bagkus tinutupad ang pangako Niya sa atin.
For no matter how many promises God has made, they are "Yes" in Christ. And so through Him the "Amen" is spoken by us to the glory of God. (2 Corinthians 1:20)
Ang pangako Niya’y “sure na sure na!” Kung kaya’t “Amen!” ang ating tugon sa bawat panalangin at kahilingang idinulog at nakakamtan.
Gayunpaman, kung gaano katapat ang ating Diyos, nararapat lamang na tayo’y gayundin upang pagpapala’y Niya’y agad nating kamtin.
Sa susunod na bigkasin natin ang katagang “sure na!’, sikaping ito’y “Yes” upang kinalaunan, “Amen” ang ating mabibigkas tungo sa Kanyang kaluwalhatian.
Kapatid, kaibigan… sure ka na ba? Tiyak mo na ba ang sarili sa pagkakakilala sa Diyos bilang Panginoon at sariling Tagapagligtas? Sure ka na ba sa pangakong dapat tupdin? O nag-aalinlangan ka pa rin magpahanggang-ngayon?
Huwag nang mag-esep-esep pa bagkus ang isigaw ay “Yes! Sure na!”
Kilalanin Siya. Sundin ang kalooban Niya. Sarili'y ihandog. Ngayon na.
Isang Pagbubulay-bulay.
“Sure na!” yan ang isinisigaw natin kung tiyak na tiyak na tayo sa ating gagawin. Isang paniniguro sa kausap na tutuparin ang pangakong binigkas.
“This time, sure na sure na. Pramis. Mamatay man ang pusa ng kapitbahay namin” ang pahabol pang sambit na ang ibig sabihin, walang makapipigil sa kanya kahiman harangan ng isang libo’t isang daang sibat.
Yun nga lamang, ang pangako’y lagi pa ring napapako. Parang iginuhit sa hangin na agad inililipad papalayo sa paningin, o kaya’y inilista sa tubig na agad napaparam pagkatapos maisulat.
Ilan na kayang mga natanguang commitments ang ating di napuntahan at natupad? Mga pagkakautang na dapat bayaran o bagay na hiniram na dapat isauli subalit lumilipas ang panahon ay di pa rin naibabalik hanggang magkalimutan na’t magkaroon ng amnesia o Alzheimer disease.
Ang tao raw kasi ay sadyang marupok at kay daling lumimot.
Subalit hanggang kaylan kaya tayo mananatiling ganito? Na kahit sa ating espirituwal na buhay tayo’y di nakakasunod at nakakatupad sa tipanan natin sa Diyos? Madalas Siya ang naghihintay sa ating pagtugon at pagtalima. At tayo’y nananatiling nakaupo’t walang ginagawa upang tupdin ang kasunduang binitawan na Siya lamang ang ating Panginoon at wala ng iba. Na Siya lamang ang ating paglilingkuran at aalayan ng ating panahon at kalakasan.
Buti na lamang nananatiling tapat ang ating Diyos. Gaano man karami ang Kanyang mga pangako, ito’y di Niya kinalilimutan. Nananatili itong “Yes” magpakailanpaman. Di nagbabago ng isip bagkus tinutupad ang pangako Niya sa atin.
For no matter how many promises God has made, they are "Yes" in Christ. And so through Him the "Amen" is spoken by us to the glory of God. (2 Corinthians 1:20)
Ang pangako Niya’y “sure na sure na!” Kung kaya’t “Amen!” ang ating tugon sa bawat panalangin at kahilingang idinulog at nakakamtan.
Gayunpaman, kung gaano katapat ang ating Diyos, nararapat lamang na tayo’y gayundin upang pagpapala’y Niya’y agad nating kamtin.
Sa susunod na bigkasin natin ang katagang “sure na!’, sikaping ito’y “Yes” upang kinalaunan, “Amen” ang ating mabibigkas tungo sa Kanyang kaluwalhatian.
Kapatid, kaibigan… sure ka na ba? Tiyak mo na ba ang sarili sa pagkakakilala sa Diyos bilang Panginoon at sariling Tagapagligtas? Sure ka na ba sa pangakong dapat tupdin? O nag-aalinlangan ka pa rin magpahanggang-ngayon?
Huwag nang mag-esep-esep pa bagkus ang isigaw ay “Yes! Sure na!”
Kilalanin Siya. Sundin ang kalooban Niya. Sarili'y ihandog. Ngayon na.
Isang Pagbubulay-bulay.
Posts
No comments:
Post a Comment