Araw-Araw, Gabi-Gabi

Ni Max Bringula

"But his delight is in the law of the LORD, and on his law he meditates day and night." – Psalms 1:2

Maraming bagay ang pinagkaka-abalahan ng tao. Mga bagay na umaagaw ng kanyang panahon at atensiyon upang di magawa ang mas mahalaga at mainam.

Ang araw ay ginagawang gabi at ang gabi na araw makamit lamang ang pinakamimithi o kaya’y magawa ang ninanais.

Wala namang masama rito kung dalisay ang pakay. Kung ang ibig ay masaganang buhay. Kung ang hangarin ay mabigyan ang pamilya ng magandang kinabukasan. Kung ang nais ay di na magtagal pa ang pananatili sa ibang bayan.

Subalit minsan nalilimutan natin na may mas mahalaga kaysa sa mga ito. At yan ay ang magbulay-bulay sa Salita ng Panginoon araw-araw, gabi-gabi.

Ilang oras kaya ang nagugugol natin sa panonood kaysa magbasa ng Bibliya? Gaano kaya katagal tayo makipag-chat o tumunganga sa Facebook kaysa makining ng Kanyang Salita? Yung isang oras nga lang na pakikinig ng Sermon kapag Biyernes o Linggo sa Pananambahan ay di pa matagalan, na parang sinisilihan ang puwet at di mapakali. Kung nasa kamay nga niya lamang ang tapusin ang Sermon ay siya niyang gagawin.

Pakatandaan, kung hangad nati’y buhay na masagana at may katagumpayan, limiin natin ang sinasabi ng Kanyang Salita sa Psalms 1:1-3 at sundin.

“Blessed is the man who does not walk in the counsel of the wicked or stand in the way of sinners or sit in the seat of mockers. But his delight is in the law of the LORD, and on his law he meditates day and night. He is like a tree planted by streams of water, which yields its fruit in season and whose leaf does not wither. Whatever he does prospers.”

Sa halip na ang araw at gabi ay gugulin natin sa ibang mga bagay, tiyakin muna natin na tayo’y naglalaan din ng oras sa pagbubulay-bulay ng mga Salita Niya, araw-araw, gabi-gabi.

Suggested reading: Psalms 1

Tunay o Two-Ninety-Five?

Akda ni Max Bringula

"Thus also faith by itself, if it does not have works, is dead." - James 2:17 (NKJV)

Madalas nating naririnig ang papuri't pasasalamat sa kaligtasang ating natanggap, sa katiyakan ng walang-hanggang buhay na nasasaatin simula nang kilalanin at tanggapin si Hesus bilang Panginoon at Tagapagligtas.

Subalit hindi roon nagtatapos ang pagtawag sa atin ng Panginoon, bagkus ito'y simula lamang ng isang bagong hamon para sa atin. Pagka't hindi sapat na ihayag lamang natin ang pananampalatayang taglay. Hindi lang dapat ipangalandakan ang pananalig, kungdi ito'y dapat may kaakibat na mabuting gawa.

Ito ang ipinagdiinan ni Santiago sa sulat niya sa mga unang Kristiyano. Na kung sinasabi ninyong kayo'y may pananampalataya subalit di naman ito makita sa inyong mga gawa, ano ang saysay niyon? (James 2:14)

Kung ang kilos at pananalita natin ay di makitaan ng kabanalan, kung ang mga gawa natin ay taliwas sa Kanyang kalooban, kung ang puso natin ay tigib ng poot, pagmamalaki at pagsisinungaling, matatawag kayang pananampalataya iyan? Ang sagot ay hindi. Pagka't ito'y patay na pananampalataya.

Kapatid, kaibigan, pananampalataya mo ba'y tunay? O two-ninety-five?

Kung gayon, suriin ang iyong mga gawa.

"For as the body without the spirit is dead, so faith without works is dead also." - James 2:26

Isang Pagbubulay-bulay.

Suggested Reading: James 2:14-26

Recycle

Akda ni Max Bringula

Uso ngayon ang recycle. Kumbaga yung mga basurang dati rati ay itinatapon lamang (at kung saan-saan), ngayon ito’y nire-recycle upang maging kagamit-gamit sa halip na maging sagabal.

Tulad ng mga basyong bote, lata, sirang mga papel, plastic, atbp., lahat ng mga ito’y nire-recycle para mapakinabangan kaysa maging kabigatan.

Ang buhay ng tao ay ganito rin – puno ng mga unwanted garbages na ating dala-dala tulad ng mapapait na karanasan, damdaming sugatan, kabiguan, panghihinayang, at mga paulit-ulit na kasalanang nagagawa. Ang lahat ng ito’y basura sa ating buhay at walang buting magagawa kung pananatilihin at aarugain sa ating puso sa halip na iwaksi at itapon.

Tulad ng basura na nire-recycle upang maging kagamit-gamit at mapakinabangan, ganito rin ang dapat gawin sa mga unwanted garbages na taglay natin.

Kalimutan ang mapait na kahapon at harapin ang kasalukuyan at bukas na darating na may kasiyahan at pag-asang mula sa Panginoon. Magpatawad upang humilom ang sugat na nararamdaman. Magsikap upang ang kabiguan ay mapalitan ng tagumpay at ang panghihinayang ay mapawi na ng tuluyan. Sundin ang Kanyang kalooban sa halip ang gusto ng katawan upang kasalanan ay di na maulit pang gawin.

Sabi ni Paul sa Philippians 3:13-14, “But one thing I do: Forgetting what is behind and straining toward what is ahead, I press on toward the goal to win the prize for which God has called me heavenward in Christ Jesus.”

Ito ang ating gawin – huwag hayaan ang mga basura sa ating buhay ay maging hadlang upang di makamit ang tagumpay at putong na sa ating ipagkakaloob Niya. Sa halip gawin itong kapakinabangan. I-recycle, gawing kagamit-gamit.

Suggested Reading: Philippians 3:7-14