Ako Ito

Sa panulat ni Max Bringula

"Take courage! It is I." (Matthew 14:27)

Isang malaking kagalakan sa paslit na bata kapag narinig niya ang pagdating ng ama. Agad itong tatayo, iiwanan ang laruan at kakaripas ng takbo sa may tarangkahan o pintuan upang salubungin ang ama na sa kanya nama’y may pasalubong na dala. Buong higpit itong yayakap at hahalik sa minamahal at kinasasabikang ama. Ang ina nama’y nakamasid lamang at buong ningning na nakangiti sa anak habang lalapit na rin sa mahal na asawa.

Marahil nananariwa sa inyong alaala ang ganitong tanawin na karamihan sa atin ay naranasan, sa ama man o sa ating ina.

Noong araw ako’y tuwang-tuwa kapag natanaw ko na si Inay na dumarating na galing noon sa paglalabada. Halos isang buong araw kasi na ako lang at mga kapatid ko na aking inaalagaan ang naiiwan sa bahay. Kung kaya’t ang pagdating ni Inay ay isang kagalakan sa amin lalo na kapag may pasalubong siya sa aming pagkain.

Ganito rin naman ang aking kasabikan kapag nalaman ko kay Inay na darating si Tatay na noo’y pasulpot-sulpot lamang kung pumunta sa bahay at madaling-araw pa kung siya’y dumating. Inaabangan ko na iyon hanggang sa ito’y akin nang makatulugan. Gigisingin na lamang ako ni Inay kapag nandiyan na si Tatay na may pasalubong na pansit at siopao na kanyang binili sa Quiapo.

Ang malaman na nasa tabi mo ang iyong ama’t ina ay isang kagalakang di mapapantayan. Napapawi ang takot o ano mang pangamba. Naiibsan ang lungkot at pangungulila. Muling kang sumisigla, nagiging kampante at lumalakas ang kalooban.

Ganito mismo ang nadama ng mga disipulo ng Panginoong Hesus ng Kanyang winika sa kanila “Ako ito. Huwag kayong matakot.”

Pagkat noon sila’y natakot nang maanigan sa di kalayuan na may naglalakad sa tubig. Malakas ang alon noon at ang hangin ay halos ibuwal ang bangkang kanilang sinasakyan patungo sa kabilang pampang. Subalit nang marinig nila ang tinig ng Panginoong Hesus at malamang Siya iyon, takot nila’y napawi at napalitan ito ng kakaibang kapayapaan.

Tayo ba’y may kinatatakutan din sa ngayon? May mga pangamba ba tayo at agam-agam? Bangka ba nating sinasakyan ay hinahampas ng malakas na hangin at pilit na binubuwal?

Pakinggan mo ang tinig Niya na nagsasabing “Ako ito, huwag kang matakot.” Siya’y lagi nating kasama at kailanma’y di Niya tayo iniwan at pinabayaan. Huwag manimdim, bagkus magalak pagkat Ama natin ay darating na. Ang ating paghihintay ay papalitan Niya ng lubos na kagalakan.

Sa ating pag-iisa, sa ating pangungulila, kapag may takot na nadarama, kung may pangamba at agam-agam, dinggin mo ang tinig Niya na nagsasabing “Ako ito.” At ang kapayapaang di malirip ay iyong makakamit.

Isang Pagbubulay-bulay. (2009 copyrighted)

Bakit ka Nagduda?

Sa panulat ni Max Bringula

Immediately Jesus reached out his hand and caught him. "You of little faith," he said, "why did you doubt?" (Matthew 14:31)

“Bakit ka nagduda?” ang tanong ni Hesus kay Pedro, pagkatapos nitong iahon ang huli sa unti-unting paglubog sa tubig.

Diretso sana ang paglakad ni Pedro sa tubig. Walang patlang, kungdi sunod-sunod ang hakbang na may katiyakan. Buo ang pananalig na makararating sa kinaroroonan ni Hesus. Subalit dahil sa malakas na hampas ng hangin na naramdaman at ng tubig sa kanyang paanan, ang dating matibay at buong pagtitiwala ay napalitan ng takot, ng pangamba at pagdududa.

Ito ang naging sanhi ng kanyang unti-unting paglubog.

Ganito rin maituturing ang sanhi ng ating unti-unting paglubog. Ng mga gusot at problemang ating nararanasan, ng hirap ng kalooban na ating nadarama. Dahil tayo ay nagduda. Nagkulang ng pagtitiwala sa kapangyarihan ng Diyos, ng Kanyang magagawa sa atin. Dahil dito, tayo’y unti-unting lumulubog.

Dati-rati diretso ang ating lakad. Walang patlang. Sunud-sunod ang hakbang na may katiyakan. Masigla, masigasig. Hindi alintana ang unos, ang bagyo, ang malakas na hangin ng suliranin, ng pagsubok at pag-uusig na nararanasan.

Subalit bakit ngayon ika’y tumigil sa paglakad? Manaka-nakang paghakbang na lang ang iyong ginagawa. Wala na ang dating sigla, ang kasigasigan. Naigugupo ka na ng pagsubok, ng problema at kahirapan.

Bakit ka nagduda? Bakit ka nag-alinlangan sa magagawa ng Diyos sa iyong buhay? Bakit mo pinagdudahan ang kapangyarihan Niya?

“You (men) of little faith!”. Napakaliit ng iyong pananampalataya.

Marahil tayo ay nasa ganitong kalagayan. Nanghihina. Nanghihinawa. Natatakot. Nangangamba. Huwag pagdudahan ang magagawa ng Diyos. Siya na nagpatigil ng bagyo at unos ay Siya ring magpapatigil ng unos na nararanasan natin sa buhay. Ibigay mo lamang ang buong pagtitiwala sa Kaniya. Huwag magduda sa Kanyang magagawa.

“Increase our faith” yan ang minsang hiningi ng mga disipulo sa Panginoon. (Luke 17:5) Ito rin ang ating gawin. Hingin natin sa Kaniya na dagdagan ang ating pananampalataya, sa halip na magduda at mag-alinlangan.

Sa Mark 9:23, sinabi ni Hesus na lahat ay posible sa mga nananalig ng lubos.

Kung gayon, huwag magduda. Manalig ng lubos upang tayo'y makalakad ng tuwid, ng walang patlang ng may katiyakan. Hindi lulubog bagkus mararating natin ang kinaroroonan ni Hesus.

Ikaw, nagdududa ka pa rin ba?

Isang Pagbubulay-bulay. 2009 copyrighted.

A Prayerful Life

Sa panulat ni Max Bringula

“Kaya’t lagi kayong maging handa at patuloy na manalangin para sa lahat ng hinirang ng Diyos.” (Ephesians 6:18)

Hindi mapapasubalian ang kahalagahan ng panalangin sa buhay ng isang Kristiyano. Ito ang susi upang matiyak ang tagumpay sa lahat ng ating gagawin at mga balakin.

Ang panalagin ay maihahalintulad sa ating paghinga. We inhale sa pamamagitan ng Salita Niya na ating natatanggap, and we exhale when we utter a prayer to the Lord.

Ang mga dakilang lingkod ng Diyos na ating mababasa sa Bibliya ay pawang “man of prayer”. Si Abraham, Isaac at Jacob, si Moses, si Joshua at si David, si Daniel, Jeremiah at Isaiah, at maging ang mga apostoles at disipulo ng Panginoon. Silang lahat ay mapanalanginin kung kaya’t makikita natin ang kanilang tagumpay at ang patuloy na pagpupuspos ng Diyos sa kanilang buhay.

Bilang mga lingkod Niya, kailangan na tayo’y mapanalanginin din. Nagtataglay ng isang “prayerful life”. Na ang buhay natin ay isang panalangin. Sa umaga, tanghali at gabi, tayo’y tumatawag, nagsusumamo sa Diyos. Hinihingi ang Kanyang gabay sa lahat ng gagawin. Dumadalangin ng pag-iingat at pagliligtas sa mga palaso ng kalaban. At namamagitan para sa iba.

"Evening, morning and noon, I cry out in distress, and he hears my voice." (Psalms 55:17)

A prayerful life – ito ang dapat nating taglayin.

Ikaw ba’y nanalangin na, nanalangin at patuloy na mananalangin?

O tulad mo’y isang bagang nag-iisa at nahiwalay sa kumpol ng mga baga. Init mo’t ningas ay unti-unting nanghihina at napapawi. Kung gayon, higit kailanpaman, ito ang panahon na manumbalik tayo sa pagiging mapanalanginin. Paglaanan natin ng oras, ng kalakasan at pagnanais na manalangin sa Kanya tuwina. Ito ang susi sa buhay na tagumpay.

Isang Pagbubulay-bulay.